Categorie: Politiek & democratie

Onze Klimaatstaking

In de aanloop naar de Zweedse verkiezingen afgelopen zomer kreeg de toen 15-jarige Greta Thunberg internationale aandacht omdat zij staakte om aandacht te eisen voor klimaatverandering. Uit solidariteit heeft PINK! toen ook 3 weken continu gestaakt.

Sindsdien zijn de klimaatstakingen een globaal fenomeen geworden, waar Nederland een rol in blijft spelen. Ondertussen zijn er meerdere steden in Nederland waar wekelijks gestaakt wordt, en is er een brede coalitie ontstaan van organisaties die de stakers willen steunen.

Klimaatstakingen

Hoogtepunten

Dag 1 (4 september)

Het begon allemaal op 4 september met een boodschap aan de jongeren van Nederland:

Vandaag zit PINK! voor het klimaat in Den Haag. We zijn geïnspireerd door de 15-jarige Greta Thunberg, die al twee weken staakt voor het Zweedse parlementgebouw. Ze maakt zich zorgen over haar toekomst en wil dat het klimaat een hogere prioriteit krijgt bij haar overheid.
Om solidariteit te tonen en omdat we ons herkennen in Greta haar zorgen steunen wij haar door net als zij tot aanstaande zondag te staken. Doe je mee?

Niemand had kunnen voorspellen hoeveel groter het zou worden, zowel in Nederland als internationaal.

Stakers worden geïnterviewd

Het journaal bericht over onze staking

Marianne Thieme in gesprek met stakers

Confrontatie met de uitvoerende macht

NOS journaal Jeugdjournaal Jane Unchained

Dag 2 (5 september)

Na één dag zou het sceptici nog vergeven kunnen worden om te denken dat de stakers vooral geen zin hadden in school (zoals de Telegraaf 2 weken later nog steeds zou beweren) maar op dag 2, nadat ze de media al hadden gehaald, en ondanks verschrikkelijk weer, waren onze stakers weer vroeg aanwezig om politici te confronteren met de gevolgen van hun gebrekkig beleid.

v.l.n.r. Pieter, Yanna, Geertje & Isabelle

De regen duurt voort

Dag 3 (6 september)

Jesse Klaver fotobomt de klimaatstakers

Groenlinks zet zich al jaren in om te proberen een behoud van economische groei te combineren met groen beleid, o.a. om klimaatverandering tegen te gaan.

Lesdag 1 (7 september)

Op vrijdag 7 december krijgen de stakers, ter plekke bij de Tweede Kamer, les over klimaatverandering van aardrijkskundeleraar Casimir ten Have van middelbare school De Vrije Ruimte.

Casimir ten Have geeft les over klimaatverandering

Stakers verdiepen zich in klimaatverandering

Grote demonstratie (8 september)

Op de vijfde dag van de klimaatstaking hebben veel verschillende groepen zich bij ons aangesloten. O.a. Den Haag Fossielvrij, Partij voor de Dieren Den Haag, DWARS Leiden-Haaglanden en de Grootouders voor het Klimaat kwamen hun steun betuigen.

De demonstratie komt op gang

Jesse Klaver sluit zich aan

Christine Teunissen sluit zich aan

Sandor van Gessel

Falco van Hassel

De demonstratie is een groot succes

Zondag (9 september)

Yanna, Isabelle en Geertje zijn niet te stoppen

Dag 7 (10 september)

Het onbegrip begint op te bouwen

Wat is er nodig voor politici om wakker te worden?

Dag 8 (11 september)

Pieter vindt een politica die wel wakker is

Het is het begin van iets buitengewoon moois

Dag 9 (12 september)

Na ruim een week werd het de media duidelijk dat onze stakers echt gecommiteerd waren, en groeide hun interesse weer. Op dag 9 kwam het Algemeen Dagblad langs voor een artikel en een videoverslag.

v.l.n.r. Ivo, Anne-Laure, Stijn, Ellis, Ianthe & Sandor

Algemeen Dagblad

Dag 10 (13 september)

Op dag 10 van de klimaatstaking konden onze stakers het zich echt niet verloorloven om cameraschuw te zijn. Zowel Hart van Nederland als ons eigen productieteam waren aanwezig om de stakers stevig te ondervragen en hevig in beeld te zetten.

Marilena van der Pol

Roel Gigengack

Erik Puijk

Hart van Nederland

Confrontatie met Wiebes (14 september)

Aan het eind van de tweede week waren wij nog altijd luid en zichtbaar aanwezig bij het Binnenhof. Minister van Economische Zaken en Klimaat Eric Wiebes kwam zelfs langs, maar vooral om onze stakers een tik op de vingers te geven. Gelukkig was RTL nieuws erbij om vast te leggen hoe slecht dat hem afging.

Chris Heidstra staakt mee

De koningin van de jeugd gebruikte ook haar troonrede om het te hebben over het klimaat en hoe belangrijk een gezonde planeet is voor de jonge generatie.
RTL Nieuws

Dag 12 (15 september)

Weer een nieuwe week voor de boeg!

Prinsjesdag (18 september)

Lammert van Raan en Christine Teunissen sluiten zich aan

Het kamerlid en de senator van de Partij voor de Dieren zetten zich al lange tijd in voor de doelen die de klimaatstakers de politiek willen zien halen.

Verder week 3 (september 19-21)

Woensdag

Rechts Geertje, die zelfs op haar verjaardag bleef staken

Donderdag

We staakten samen met de Grootouders voor het Klimaat

Vrijdag

v.l.n.r. Ianthe, Roel & Geertje

Klimaatfestival (22 september)

Op 22 september sprak Jan Terlouw op het klimaatfestival van Milieudefensie. Ons interim-bestuurslid promotie Stijn Hes maakte gebruik van de gelegenheid om het verband te leggen tussen het Terlouwmanifest en onze klimaatstaking, en meneer Terlouw namens jongeren te bedanken.

Terlouwmanifest

Bezoek van Greta (5 oktober)

Greta Thunberg staakt mee

Esther Ouwehand sluit zich aan

Jeugdjournaal

Demonstratie in Brussel (6 oktober)

1500 mensen verzamelen bij het Europees parlement

O.a. onze stakers begeleiden de menigte

Ianthe Minnaert is één van de 28

“Everything needs to change and it needs to happen now!” zei Greta Thunberg bij de demonstratie. Onze stakers waren erbij, op uitnodiging van GreenPeace België. Het was het begin van de demonstraties in Brussel, die sindsdien een wereldwijde indruk hebben gemaakt.

Klimaatstakingen

Klimaatverandering gaat het onmogelijk maken voor jongeren om een normaal leven te leiden, tenzij er snel iets wordt gedaan. Maar het wordt steeds duidelijker dat volwassenen zichzelf er niet toe kunnen zetten om onze toekomst zeker te stellen, en ondertussen hebben ze ons vastgezet door leerplicht. Dat pikken we niet langer. School heeft alleen zin als we een toekomst hebben, dus laten we die eerst zeker stellen!

De klimaatstakingen zijn over de hele wereld bezig, en worden steeds groter. Nederland was na Zweden het eerste land waar klimaatstakingen werden georganiseerd, toen PINK! in september 3 weken lang staakte in Den Haag. Ondertussen zijn veel meer organsiaties en individuën betrokken.

Hier vind je alles over de waar, wanneer en waarom van de stakingen, inclusief een uitleg over waarom jij het recht hebt om te staken, en hoe je die ook van je school kunt krijgen.

Onze klimaatstaking

Waar wordt al gestaakt?

Naast de plekken die al op de kaart staan, zijn er allemaal steden waar jongeren al aan de slag willen. Als er nog niets in jouw buurt is, laat ons weten dat je voor je idealen uit wil komen, en wij koppelen je aan andere jongeren in je omgeving. Of je kunt natuurlijk alleen beginnen, net als de grote klimaathelden zoals Greta uit Zweden en Lilly uit Zeist.

Wanneer wordt gestaakt?

Onder de naam ‘Fridays for Future’ vind wereldwijd in steeds meer steden iedere vrijdag een staking plaats. Weet jij van een staking die nog niet in onze agenda staat? Laat het ons weten!

Fridays for future Fridays for Future

Bekijk de complete agenda

Waarom wordt gestaakt?

Klimaatverandering is één van de grootste risico’s waar de mensheid ooit mee om heeft hoeven gaan. Maar in Nederland hebben we nog een reden om te staken. Want wist je dat staken voor ons de enige manier is om niet steun te bieden aan een regering die illegaal handelt!

Met het Urgenda vonnis heeft een rechter aangegeven dat de Nederlandse regering zó weinig doet tegen klimaatverandering, dat de veiligheid van burgers bedreigd wordt. Maar dat is één van de belangrijkste verantwoordelijkheden van de overheid, en zij zijn verplicht om die na te komen. 

Hoe krijg je recht om te staken?

Volgens de Nederlandse grondwet heb jij als burger demonstratierecht. De leerplichtwet beperkt dit recht voor jongeren die nog geen 16 zijn, of nog geen diploma hebben. Eigenlijk mag dat niet, maar jouw schoolleiding zal toch verwachten dat je je aan de leerplichtwet houdt.

Gelukkig geeft de leerplichtwet jou ook een manier om stakingsrecht aan te vragen. Wij hebben een brief opgesteld waarmee je dat recht kunt aanvragen. Bekijk de brief met een ouder/verzorger, om te zorgen dat je de juiste stappen neemt, maar weet dat je het recht hebt.

Brief

Betrokken organisaties

Er zijn veel organisaties die samenwerken om klimaatstakers te steunen. Allemaal vinden we het belangrijk dat jongeren een stem hebben en dat hun toekomst serieus wordt genomen door politici.

JKB

De Jonge Klimaatbeweging verenigt de stemmen van meer dan 50 diverse jongerenorganisaties om klimaat- en duurzaamheidsbeleid te beïnvloeden.

JMA

Jongeren Milieu Actief is de jongerenorganisatie van Milieudefensie, voor en door jongeren tussen de 16 en 28 jaar.

NJR

De nationale jeugdraad stimuleert en ondersteunt jongeren op alle niveaus van de samenleving, voor een betere toekomst voor zichzelf en anderen.

Contact

Voor alle vragen, opmerkingen, ideeën, verzoeken of aanboden rondom de klimaatstakingen kun je contact opnemen met de algehele coördinator via fridaysforfuturenl@gmail.com.

Als jouw/uw mail specifiek betrekking heeft tot de rol die PINK! speelt, stuur dan de mail naar klimaat@pinkpolitiek.nl.

Partij voor de Kinderen

Reactie van Suzanne Onderdelinden op een artikel van Philip Veerman in de NRC

Het artikel

“De beschaving van een samenleving valt af te meten aan hoe zij omgaat met haar zwakste leden.” Die zwakste leden zijn kinderen, aldus Philip Veerman op 29 november in het NRC. Hij pleit voor een Partij voor de Kinderen en haalt hierbij uit naar de Partij voor de Dieren – immers, sinds wanneer geven we meer om dieren dan om kinderen?

In alle eerlijkheid: de heer Veerman moet misschien zelf uit een sprookje geholpen worden. Hoewel hij ongetwijfeld meer bekend is de historie omtrent dieren- versus kindermishandeling, denk ik niet dat iemand zich zorgen hoeft te maken dat dieren misschien wel beter beschermd worden dan kinderen in dit land. Zij worden niet bij hun moeder weggerukt omdat de melk die hun moeder produceert bestemd is voor de verkoop; er worden geen gruwelijke medische experimenten op hen uitgevoerd (sterker nog: het testen van nieuwe medicijnen op kinderen is überhaupt niet toegestaan) en ze worden al helemaal niet vetgemest en bij de miljoenen geslacht voor hun vlees. Ik verwijt het niemand dat dit nauwelijks te bevatten leed lastig te kwantificeren is: de industrie heeft het goed voor ons verstopt. Maar dat is niet waar ik dit stuk aan wil wijden.

Ik vermoed dat de heer Veerman wellicht de Partij voor de Dieren niet zo goed kent, en dan is de aanname dat het hier gaat om een clubje extremistische veganisten die de prioriteiten verkeerd heeft snel gemaakt. Ik kan me echter niet aan de indruk onttrekken dat als er één partij is die opkomt voor de belangen van kinderen, dit de Partij voor de Dieren is. Het is dan ook ironisch te noemen dat het beeld bij zijn stuk er een is van de recente klimaatstaking. Deze was geïnspireerd op de staking van het Zweedse meisje Greta, een jonge activiste die staakte omdat de overheid klimaatverandering niet serieus neemt. Zij kreeg navolging over de hele wereld, en zo ook in Nederland. Het wekt misschien verbazing dat deze staking juist geïnitieerd was door jonge leden van de Partij voor de Dieren. De Partij voor de Dieren is namelijk de enige partij die het belang van onze aarde en leefomgeving centraal stelt in haar plannen. Niet omdat ze graag willen regeren, of omdat het zo leuk vertoeven is op het Binnenhof, maar omdat als er niet snel iets gebeurt klimaatverandering catastrofale gevolgen zal hebben voor de aarde en ál haar bewoners – volwassenen, kinderen, en vooruit, ook dieren.

Milieuactivisten zijn voor kinderen belangrijker dan ooit, want heel gelukkig word je tenslotte ook niet van een leeggeroofde, onbewoonbare aarde. Een kinderrechtenexpert zou ook moeten gruwen van dit beeld: Artikel 3 van het VN verdrag inzake de rechten van het kind specificeert namelijk dat bij maatregelen betreffende zaken die kinderen aangaan (bijvoorbeeld: de wereld waarin zij de rest van hun leven zullen doorbrengen) hun belangen de eerste overweging vormen – en het gebrek aan prioriteit hiervoor bij de gevestigde partijen is ronduit stuitend.

Niet verder kijken dan de naam van de Partij voor de Dieren is typerend voor een groter probleem. Maar juist die naam staat voor iets groters: dat we er niet meer mee wegkomen om dier en natuur als wegwerpartikelen te behandelen; om immer groei te verwachten in een wereld waar grondstoffen eindig zijn; en om in te teren op de wereld die we door willen geven aan volgende generaties. Ik raad de heer Veerman dan ook aan om eens met open blik in gesprek te gaan met de raadsleden van de Partij voor de Dieren in zijn gemeente. Dan komt hij er wellicht achter dat de partij die hij zoekt, er eigenlijk al is.

PINK! ontmoet Parti Animaliste

24 september 2017, verslag door Suzanne Onderdelinden en Simone Broekman

Terwijl menig PINK’er nog bij aan het komen is van de zaterdagavond staan Nathalie, Caroline, Simon en Virginie van PA te trappelen van ongeduld om zichzelf aan ons te presenteren. Nathalie Dehan is de vice-voorzitter van de partij. Er zijn enkele collega’s mee waaronder twee verkiesbare kandidaten en een vrijwilliger van de partij. We zitten in de bar van het hostel, wat een tikje rumoerig is maar wat de pret niet mag drukken.

De PA is ontzettend blij om ons te zien, en ze blijven zeggen hoe tof ze het vinden dat wij een jongerenpartij zijn die zich bekommert om dieren. Nathalie is erg vrolijk en we krijgen een stapel stickers, flyers en posters mee, en zij verzint ter plekke dat als wij een filmpje inspreken zij misschien binnenkort ook wel een jongerenafdeling hebben.

Achtergrond

De ideeën voor het oprichten van de partij ontstonden in de zomer van 2014 tijdens het Estivales de la question animale, dit is een jaarlijks terugkerende conferentie in Frankrijk over dierenrechten en dierenwelzijn. Op 14 november 2016 werd de partij officieel gepresenteerd. Nathalie geeft aan dat de partij in vergelijking met zusterpartijen uit het buitenland redelijk laat is opgericht. Dit komt omdat dierenwelzijn tot voor kort nooit een groot issue onder de Fransen was.

Ze vroegen zich af waarom er eigenlijk altijd regelgeving was voor eigenaren van dieren maar nooit voor het welzijn van die dieren zelf. Bijna alle leden hadden al eerder bij een politieke dierenpartij gewerkt, maar hier toch niet gevonden wat zij zochten: hierdoor hadden ze al flink wat politieke en PR-ervaring op zak, wat zeker in hun voordeel heeft gewerkt. Belangrijk is dat zij zich als single-issue willen profileren, omdat dierenwelzijn een erg breed gedragen thema is – zowel binnen links als rechts. En aan beide kanten kunnen zij kiezers halen. De PA laat liever rechts en links achter zich en plaats de dieren op de eerste plaats, en is daarmee ook tevreden als ze zichzelf kunnen opheffen (wanneer ze niet meer nodig zijn).

Stand van zaken

De PA is erg jong: nu bijna een jaar. Het is schipperen met fondsen, zolang ze geen zetel hebben moet de PA het allemaal zelf betalen.  Ze gaan meedoen met de gemeenteraadsverkiezingen in Parijs, omdat dit het meeste potentie heeft, en de grootste kans op een zetel vanwege de vele progressieve jongeren in Parijs. Een van de leden van de PA beheert een site waar de mensen kunnen zien welke politici zich hardmaken voor dierenwelzijn. Ook zij kunnen iets hebben aan de PA, en de PA aan hen.

Als er iets is wat de PA goed kan is het zich laten zien. Ze komen zeer professioneel over. Hun insteek is dat als de mensen maar weten dat ze bestaan, de kiezers vanzelf wel komen. Dierenliefhebbers vind je immers overal. Sinds hun oprichting hebben ze meer dan 200 keer krantenartikelen gepubliceerd, radio-interviews gegeven, online blogs geschreven, etc. Nathalie heeft in haar telefoon een hele lijst met journalisten die zij kan bellen als ze iets wil vertellen, die haar inbreng dan ook meestal publiceren. Bovendien wordt hen snel om een reactie gevraagd bij fiasco’s zoals wanneer er undercoverbeelden uit slachthuizen opduiken.

De aanpak om zichzelf zo populair mogelijk te maken stuit ook op weerstand: zo noemen zij bijvoorbeeld de wens om in 2025 de markt voor dierlijke producten met 25% te verkleinen. PA ziet zichzelf hierin als realistisch, omdat Frankrijk nog niet klaar is voor een volledig veganistische levensstijl, vooral op het platteland niet.

Andere PR technieken omvatten bijvoorbeeld het benutten van de extra zendtijd waar politieke partijen recht op hebben. Hier stuitten zij ook op kritiek omdat de promofilm te schattig zouden zijn. Wat men hier dan weer vergeet is dat het niet toegestaan is om schokkende beelden in dergelijke filmpjes te verwerken vanwege de tijdstippen dat het wordt uitgezonden.

Het breekpunt momenteel is de financiële staat. Frankrijk hanteert een regeling waarbij partijen hun campagne op vrouwen en mannen moeten richten, en bij ongelijke verhoudingen wordt er overheidsgeld ingetrokken. Dit om te voorkomen dat partijen al te veel campagne gaan voeren voor de gemiddelde man. Ironisch genoeg is de PA hier slachtoffer van geworden omdat er teveel vrouwen op hen hebben gestemd.

Het lijkt erop dat als de PA maar meer naamsbekendheid had er ook meer stemmen waren geweest, en dit biedt hoop voor de Europese verkiezingen, evenals de aanstaande senaats- en gemeenteraadsverkiezingen.

Onze tijd samen

Later maken we nog een filmpje om het begrip ‘PJO’ te promoten naar de Franse jongerenactivisten. Ook horen we dat de senaatsverkiezingen 10 stemmen voor de PA op hebben geleverd. Dit is helaas niet genoeg voor een zetel, maar omdat zij er nog geen hadden, betekent dit dus wél dat er 10 Senaatsleden voor de PA hebben gestemd, en niet voor hun eigen partij. Dat is een mooi compliment, en we zijn benieuwd wat de volgende verkiezingen de PA brengt.

Terug naar verslagen

PINK! ontmoet le Parti Antispéciste Citoyen pour la Transparence et l’Ethique (PACTE)

23 september 2017, verslag door Suzanne Onderdelinden

Er is een ruimte gereserveerd in een extreem hip kantoorgebouw. Hier treffen wij Caroline Fons-Battesti, een lange donkerharige dame die Vlaams spreekt, wat het contact gelijk makkelijk maakt. Het valt direct op dat ze een erg sterke mening heeft over het huidige politieke landschap in Frankrijk. Dit lijkt ook te passen bij de visie van PACTE: geen gemier met het toejuichen van elk klein stapje, maar de echte problemen hard aanpakken.

Gelijkgestemden op links

Hoewel PACTE natuurlijk liever zelf zitting neemt in het parlement is daar momenteel nog niet (veel) uitzicht op, ondanks dat hun resultaten bij de afgelopen verkiezingen goed waren (1%, wat erg veel is voor een startende partij). Zij gaan binnenkort spreken met Jean-Luc Mélenchon, van de Parti de Gauche. Hoewel zij niet hetzelfde zijn komen een goed aantal fundamentele standpunten wel overeen, bijvoorbeeld op het gebied van milieu en hun ideeën over kernenergie. Mélenchon is populair, hij behaalde ongeveer 20 procent van de stemmen. We concluderen dat het vaak juist (extreem-)rechts is dat zich bekommert om dierenwelzijn: wellicht zien zij het als hun nationale trots om goed te zijn voor dieren.

De PACTE als partij voor jongeren

De aanpak die PACTE nastreeft heeft natuurlijk als kernthema dierenwelzijn. Om een breed publiek aan te spreken linken zij alle onderdelen van hun programma hieraan: bijvoorbeeld een vermindering van uitstoot van broeikasgassen door een vermindering van de veestapel. Met name milieuproblematiek maar ook dierenwelzijn zijn populaire thema’s onder jongeren. Om deze reden zijn zij dan ook druk bezig om een plan voor sociale media op te zetten en zo nog meer jongeren te bereiken. (Hoewel Caroline het nut van sociale media inziet is zij er persoonlijk geen fan van omdat online ruzies weinig constructief zijn en ze liever ziet dat mensen persoonlijk met elkaar in gesprek gaan). Grote evenementen zoals de jaarlijkse VeggiePride in Parijs zijn ook erg geschikt om je als organisatie zichtbaar te maken aan jongeren, evenals eventuele idolen die steun uitspreken voor PACTE. Echt de straat op gaan is lastig vanwege het kleine aantal leden. Een Politieke Jongeren Organisatie zou een optie zijn, maar dit is helemaal niet zo gebruikelijk in Frankrijk. Het enige wat er enigszins in de buurt komt zijn de online discussieplatformen waar extreemrechtse jongeren elkaar treffen, maar echt georganiseerd zijn die niet.

Nog een lange weg te gaan

Al met al lijkt het er wel op dat er een beweging gaande is in Frankrijk, dankzij de jongere generatie. Helaas denken de huidige machthebbers nog erg beperkt: zo heeft de dochter van Caroline (die nota bene naar een privéschool gaat) een allergiebrief moeten voorleggen zodat zij veganistisch kan eten op school. Eigen lunch meenemen is namelijk niet toegestaan.

De positieve kant van Europa

Hoewel PACTE geen zetel heeft gekregen in de recente verkiezingen zijn zij wel bezig met de aanstaande Europese verkiezingen. Mogelijk is er weer een samenwerking mogelijk zoals al eerder heeft plaatsgevonden met onder andere de Partij voor de Dieren. In tegenstelling tot wat er gedacht wordt is PACTE namelijk zeker niet tegen Europa maar wel voor een ander Europa, en draagt dit graag uit.

Levende wezens

Na de meeting gaan we samen iets drinken. PINK!’ers elders komen de L214 tegen en Caroline vertelt ons dat het een organisatie is zoals Animal Rights en Bite Back. L214 slaat op het artikel in de Franse grondwet dat dieren aanduidt als levende wezens, hoewel zij nog steeds vaak als objecten worden behandeld. Na een drankje of twee vertrekken Caroline en haar dochter richting de trein, zij moeten nog terug naar Parijs.

Terug naar verslagen

Interview met Vanessa Hudson

Joep Horbach, voorzitter van de redactie bij PINK!, sprak met Vanessa Hudson, de leider van de Animal Welfare Party in het Verenigd Koninkrijk over de afgelopen Britse verkiezingen, de internationale politieke dierenrechtenbeweging en hoe wij als jongeren kunnen bijdragen.

Zou je jezelf willen voorstellen voor degenen die jou nog niet kennen?

Hoi, ik ben Vanessa Hudson, leider van de Animal Welfare Party sinds 2010. Ik ben geboren in Sheffield, opgegroeid in Nottinghamshire en heb Engels en communicatiewetenschappen gestudeerd aan de Universiteit van Liverpool. Ik werk als producer / regisseur in de media-industrie. Tijdens de vroege dagen van mijn mediacarrière heb ik in Hong Kong en Australië gewoond, maar tegenwoordig deel ik mijn tijd tussen Londen en Nottinghamshire.

Hoe ben je betrokken geraakt met de Animal Welfare Party?

Ik hoorde voor het eerst van de partij in 2009 via een lid in mijn Vegan Runners groep. Toen heette de partij nog Animals Count. Ik raakte geïnteresseerd in het maken van een documentaire over de partij en besloot naar een bijeenkomst te gaan en te ontdekken wie de hoofdpersonen waren en of er een ‘verhaal’ was. Bij die eerste bijeenkomst werd ik echt gegrepen door het belang van wat deze groep mensen probeerden te bereiken en licht verontwaardigd dat, na een korte vlaag van interesse in het begin, ze vervolgens grotendeels genegeerd zijn geweest door de mainstream media. Toen de tweede bijeenkomst kwam, realiseerde ik me dat ik betrokken wilde raken om deze ambities een werkelijkheid te maken. Ik ging niet verder met de documentaire en besloot in plaats daarvan campagne te gaan voeren.

Wat probeert jouw partij te bereiken en op welke manier?

Ik denk dat alle politieke partijen voor dieren soortgelijke doelen hebben; het ultieme doel is om toegewijde vertegenwoordigers voor dieren te verkiezen daar waar de beslissingen gemaakt worden, zodat deze beslissingen een eerlijkere samenleving creëren voor dieren, het milieu en mensen – eentje waar de behoeften van dieren op een juiste manier mee worden genomen.

Intussen spreken we ons uit voor de hoogst haalbare standaarden voor dierenwelzijn en dierenrechten en pogen we het politieke debat te beïnvloeden. We moedigen andere partijen aan om ons beleid over te nemen zodat dier en milieu uiteindelijk hoofdonderwerpen in de politiek worden. Het lijkt erop dat andere (grotere) partijen nu al standpunten van ons over beginnen te nemen.

Los van de verkiezingen, hopen we ook dat het naar de voorgrond brengen van problemen op gebied van dier en milieu naar het publiek, een positief effect kan hebben op het consumptiegedrag van mensen om meer compassievolle en duurzame keuzes te maken.

Recentelijk nam je deel aan de nationale verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk. Hoe ging dat en ben je tevreden met de resultaten voor jouw partij?

De Animal Welfare Party nam deel aan de nationale verkiezingen op 8 juni en ik ben ontzettend tevreden met het resultaat. Wel kan ik me voorstellen dat de redenen voor die tevredenheid voor buitenstaanders misschien niet heel duidelijk zijn. Het Verenigd Koninkrijk is een eigenaardige arena om je politiek in te bewegen. Ten eerste zijn er zeer grote financiële hordes voor kleine partijen om overheen te komen voor deelname aan verkiezingen überhaupt mogelijk is. Tijdens de nationale verkiezingen is het land opgedeeld in 650 kiesdistricten en moet er voor ieder kiesdistrict £500 betaald worden om je verkiesbaar te mogen stellen – dus hoewel we graag in het hele land vertegenwoordigd worden, zou dat ons £325.000 kosten enkel om mee te mogen doen – exclusief campagnekosten. Kleine partijen doen daarom meestal alleen mee in de kiesdistricten waar ze het het beste verwachten te doen. De tweede horde voor kleine partijen is dat de meeste verkiezingen en daarom ook de mindset van kiezers volledig gedomineerd worden door het First Past The Post (FPTP) kiesstelsel waarin de twee grote partijen Labour en de Conservatieven domineren. FPTP maakt het ontzettend moeilijk voor kiezers om zichzelf te overtuigen op een kleine partij te stemmen hoewel dit in de laatste jaren enigszins lijkt te verbeteren. De Animal Welfare Party heeft in vier kiesdistricten meegedaan – drie in Londen die erg ‘veilig’ waren voor Labour en één in Maidenhead – het kiesdistrict van onze minister-president  en een erg ‘veilige’ conservatieve zetel. In theorie zouden de mensen die voor ons wilden stemmen in deze kiesdistricten zich hier veilig bij hebben kunnen voelen, wetende dat het het eindresultaat niet zou beïnvloeden. Echter, in de laatste paar weken voor de verkiezingen raakte veel progressieve stemmers toch een beetje in paniek en besloten velen toch Labour te stemmen in de hoop de Conservatieven tegen te werken. Dit resulteerde in een veel ruimere overwinning van Labour dan nodig in de kiesdistricten in Londen waarin wij deelnamen. De Green Party merkte hierdoor ruime verliezen van zo’n 9%. In de laatste paar weken verwachtte ik dat ook wij stemmen zouden verliezen aan Labour, maar dit gebeurde niet. Ons aandeel van de stemmen (zo’n 0,43% gemiddeld in de kiesdistricten) bleef grotendeels gelijk aan ons resultaat in 2015. We ervoeren geen verlies waar veel kleine partijen jaloers op zouden zijn. Ik geloof dat dit resultaat echt iets zegt over de overtuiging van onze kiezers en hun geloof in ons beleid.

Het districtenkiesstelsel moet het erg lastig voor jullie maken om te groeien en de aandacht te krijgen die jullie verdienen. Denk je dat het mogelijk is voor de Animal Welfare Party om te groeien zoals de Partij voor de Dieren dat deed in Nederland?

Ja, dat klopt. Hier in het Verenigd Koninkrijk zijn we ontzettend jaloers op de condities in Nederland die de groei van kleine partijen faciliteren – het evenredig representatieve kiessysteem, het ontbreken van de financiële hordes en de subsidies voor politieke partijen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het succes van de PvdD niet toe te wijden is aan een enorme hoeveelheid hard werk en een aantal geweldig getalenteerde, dappere en creatieve mensen.

We accepteren dat onze groei hier langzamer zal zijn, maar geloven dat we vooruitgang boeken en uiteindelijk onze doelen zullen bereiken. Er is een groeiende beweging om ons FPTP kiessysteem te vervangen door een systeem van evenredige vertegenwoordiging en, samen met andere progressieve partijen, hopen we dat die verandering snel zal plaatsvinden.

Het is noemenswaardig dat ons aandeel aan stemmers omhoog gaat onder evenredige vertegenwoordiging. In de London Assembly verkiezingen, bijvoorbeeld, kregen we 1% van de stemmen – vergeleken met de eerdergenoemde 0,43%.

Op welke manieren motiveert het jou en andere partijleden wanneer jullie andere dierenpartijen in bijvoorbeeld Nederland en Portugal zetels zien winnen?

Het is ontzettend belangrijk voor ons om het succes te zien van onze zusterpartijen in Nederland, Duitsland, Portugal en Australië. Dit laat namelijk zien dat het goed mogelijk is om politieke vertegenwoordiging te winnen voor dieren. We zien onszelf als een wereldwijde beweging en we spreken regelmatig over deze successen wanneer we onze beweging uitleggen aan nieuwe mensen.

Werken jullie samen met dierenpartijen in andere landen? Op welke manieren is samenwerking tussen partijen zoals die van ons belangrijk en zijn er manieren om deze samenwerking verder te verbeteren?

Ja, we nemen deel aan de (meestal) jaarlijkse bijeenkomsten voor partijen voor dieren georganiseerd door de Animal Politics Foundation en dit is ontzettend belangrijk geweest op veel manieren. Het geeft ons een beeld van de wereldwijde breedte van deze beweging, we leren van de campagnesuccessen en -mislukkingen van anderen en we creëren een ontwikkelend gevoel van verbondenheid – dat ieder politiek succes een succes is voor dieren dat we allemaal mogen vieren. In 2014 besloten zeven van onze partijen deel te nemen aan de Europese verkiezingen als deel van een grensoverstijgende Europese campagne. We noemden onszelf de Euro Animal 7 en bestonden uit dierenpartijen uit Nederland, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Portugal, Zweden en Cyprus. We hadden tien gezamenlijke beleidsmaatregelen bedacht en toen zowel Nederland als Duitsland een zetel binnenhaalde voor onze beweging in het Europese parlement, zagen we dit als een overwinning voor ons allemaal. Het doet me verdriet dat het Verenigd Koninkrijk de EU zal verlaten en niet langer mee zal doen in de Europese verkiezingen.

Welke rol spelen jongeren in jullie beweging in het Verenigd Koninkrijk en hoe belangrijk zijn zij om het een succes te maken?

Jongeren zijn een ontzettend belangrijk deel van de bredere dierenrechtenbeweging in ons land en zijn echt de voorhoede van de recentelijke golf van veganisme die we zien. In de politiek zijn jongeren in het Verenigd Koninkrijk de laatste jaren echter weinig betrokken – met lage opkomstcijfers bij verkiezingen en weinig lidmaatschappen van politieke partijen. Wellicht is dat de reden dat er weinig jongeren lid van onze partij zijn en dat vinden we erg jammer. Sinds het afgelopen jaar zien we hier gelukkig verandering in. In april hebben we een speciaal lidmaatschap voor jongeren gelanceerd en hebben we de leeftijd om lid te mogen worden verlaagd naar 16 jaar. We hopen dat dit zal helpen om jongeren steeds meer te betrekken bij de politiek en bij onze partij. Zij zijn ten slotte onze toekomstige kandidaten en bestuursleden wat het belangrijk maakt voor ons om dit deel van onze beweging te koesteren.

Zijn er manieren voor ons, jonge Nederlandse dierenrechtenactivisten, om jullie beweging in het Verenigd Koninkrijk te steunen?

Afgelopen november hebben we vertegenwoordigers van PINK! ontmoet in Londen en dit bleek een erg inspiratievolle ontmoeting te zijn voor ons. We waren onder de indruk over hoe gedreven, kennisvol en dynamisch de leden van PINK! waren en dit speelde echt een rol in onze beslissing om een jeugdlidmaatschap mogelijk te maken sinds afgelopen april.

Eén manier waarop leden van PINK! onze beweging zouden kunnen steunen is door ons te helpen bij het promoten van ons jeugdlidmaatschap – in de vorm van bijvoorbeeld een videobericht aan jonge dierenactivisten in ons land, en dit af te sluiten met een oproep om een jongerenlid te worden van de Animal Welfare Party of misschien door een stukje te schrijven over de PINK!-ervaring van politiek activisme voor onze website.

bied dit aan (via de redactie)

Heb je nog een bericht voor de leden van PINK!?

Ja, bedankt dat jullie zijn wie jullie zijn – voor de inspiratie, voor jullie passie en mededogen – en voor het zijn van de toekomstige generatie van politieke leiders die zich uitspreken voor dieren!

Naar aanleiding van dit interview besloot PINK! de bovenstaande videoboodschap van steun te maken, om jongeren in het Verenigd Koninkrijk aan te spreken. Sluit je aan bij ons productieteam om meer van dit soort initiatieven mogelijk te maken.

Productieteam

Interview met Ines Kostic

Super dat je mee wilt werken aan het interview. Zou je om te beginnen iets over jezelf willen vertellen?

“Iets” over mezelf vertellen… Dat is een zeer open vraag. (; OK, laat ik beginnen wat ik waardevol vind: het ‘omdenken’, mensen alledaagse zaken vanuit een ander perspectief laten benaderen. Perspectieven uitwisselen voedt begrip en leidt tot betere oplossingen.

Ik ben geboren in Bosnië Herzegovina en heb daar 10 jaar gewoond. Daar heb ik de oorlog meegemaakt. Mijn ervaringen in die oorlog maakten dat ik overtuigd werd van het grote belang van het waarborgen van diversiteit en dialoog. Ik kom uit een multi-etnisch gezin, met Kroaten, Serviërs en Bosniakken. We hebben in onze familie orthodoxen, katholieken, moslims, communisten, kapitalisten, atheïsten (in dat laatste hokje mag je mij ook plaatsen). Deze hele diverse familie heeft zich niet door de exclusieve denkers (zie beneden) uit elkaar laten drijven, maar heeft uit diversiteit kracht weten te putten om de oorlog te overleven. We leerden van elkaar, beschermden elkaar en onze buren, gedreven door het hokjes-overstijgende gevoel voor mededogen en menselijkheid.

Want uiteindelijk waren het niet de Serviërs, de Kroaten, de Bosniakken, de ‘buitenlanders’ (Verenigde Staten), de gelovigen of hun boeken die de oorlog hadden veroorzaakt, maar een kleine groep egoïstische, machtsgeile nationalisten of zoals ik ze noem: exclusieve denkers. Het waren deze exclusieve denkers die zichzelf (en de groep waartoe ze zeiden te behoren) boven de anderen plaatsten, die hun eigen geconstrueerde cultuur beter verklaarden dan andere. Verschillen tussen de groepen werden verzonnen en bestaande uitvergroot. Mensen werd langzaam geleerd ‘de ander’, vaak letterlijk eigen buren, te vrezen en te wantrouwen. Samenwerking, dialoog, onafhankelijke journalistiek en rechtspraak werden als zwak, partijdig en gevaarlijk voor ‘eigen volk’ bestempeld. Dominant, territoriaal machogedrag werd geprezen.

Ik heb dit soort exclusieve denken nog vaak zien terugkomen in de geschiedenisboeken en in mijn studieboeken over internationale betrekkingen en politiek: het heeft ons nooit iets goeds gebracht. En toch zie ik het nu weer langzaam de overhand nemen, zelfs in Nederland. Het inclusieve denken, het waarborgen van dialoog en diversiteit, het over geconstrueerde grenzen heen denken is het enige tegengif, zo heb ik in de oorlog geleerd. En dat tegengif is iets waar ik mijn hele leven in zal blijven investeren.

O ja, verder vind ik fotograferen, films (fictie en documentaires) en allerlei spelletjes (van bordspellen en computergames tot voetballen, tennissen en basketballen op een pleintje) fantastisch. Na negen jaar relatie ben ik nog steeds waanzinnig verliefd op mij vriendin, een vrouw die ik na mijn oma’s en opa’s het meest bewonder. Ik kan lekker veganistisch koken en heb een gezonde voorliefde voor alcohol (de beste filosofen bevonden zich in een bijna constante staat van beschonkenheid). Ik maak fouten en dat geef ik uiteindelijk toe.

Je staat namens de Partij voor de Dieren op de lijst voor de Tweede Kamerverkiezingen! Kun je vertellen hoe dat zo is gekomen?

Eigenlijk heb ik altijd geweigerd mij aan te sluiten bij een politieke partij. Er was te vaak sprake van denken in loze, verouderde dichotomieën en kernidealen werden de prullenbak in gegooid als dat nodig was om een extra zetel te winnen of aan de macht te blijven. Compromissen kan ik hier en daar zeker waarderen, maar wat mij betreft voeg je als partij niets meer toe als je keer op keer je kernidealen – dat wat je echt onderscheidt en wat je belangrijk vindt- kapot onderhandelt: zo gaan er dertien in een dozijn. De PvdD kwam voor het eerst met een grensoverstijgende, planeetbrede visie, die in staat was om – al dan niet schijnbare tegenstellingen – te overbruggen en om verbanden te tonen die anderen niet snel zien. Een partij die letterlijk over landsgrenzen heen steeg en een transnationale beweging aanmoedigde. Voor mij was dat een verademing.

Maar om eerlijk te zijn heeft het wel even geduurd voordat ik open stond voor de partij en uiteindelijk het partijprogramma had gelezen. Toen de partij net opkwam at ik nog dieren. Ik werd omringd door een systeem dat dieren zag als producten. Ik hecht grote waarde aan wetenschap en op wetenschap gebaseerd beleid. Maar wetenschap loopt behoorlijk achter wat kennis over dieren en hun belevingswereld betreft en dat was zeker een aantal jaar geleden het geval. Ik weet nog dat er op mijn universiteit een consensus bestond onder de aanwezige cognitieve wetenschappers en professoren: dieren hebben niet de hogere cognitieve vaardigheden die wij als mensen wel hebben, dus kunnen ze geen pijn lijden. Dat maakte in hun ogen bijvoorbeeld dierproeven volledig rechtvaardig en moreel verantwoord. Ik had toen nog nooit een huisdier gehad en mijn contact met dieren beperkte zich tot een toevallige botsing met een stadsduif. En toen hoorde ik dus van de Partij voor de Dieren. Nou ja, je zult begrijpen dat ik daar in eerste instantie nog raar van opkeek.

Eigenlijk hebben mijn twee eerste en huidige huisdieren, mijn twee katten, mijn ogen echt geopend. En mijn vriendin een beetje. Zij was toen vegetariër (nu veganist), maar probeerde me nooit te overtuigen om haar te vergezellen. Wel wilde ze héél graag katten en ze wist me uiteindelijk te overtuigen om twee kittens uit het asiel ‘op proef’ in huis te nemen. Als mij dat echt niet zou bevallen, dan zou zij ze terugbrengen. De twee kittens hadden binnen twee weken mijn hart veroverd. Hoe langer ik ze observeerde, hoe meer ik besefte dat ze veel intelligentere wezens waren dan ik had verwacht. Wezens met een eigen persoonlijkheid en belevingswereld. Ik zou ze nooit kwaad willen doen. Toen ik dat eenmaal besefte, dacht ik na over andere dieren, zoals koeien en varkens. Dieren die ik wekelijks alleen op mijn bord of op mijn boterham zag. Ik ging me verdiepen in de bio-industrie en ontdekte de waanzin van onze omgang met dieren. Het voelde hypocriet en irrationeel dat ik mijn eigen katten wel een liefdevol leven gunde, maar dieren als koeien, kippen, geiten en varkens niet. Toen dat kwartje eenmaal viel, was ik er ook klaar voor om het partijprogramma van de PvdD te lezen. En daar ontdekte ik niet alleen respect voor alle dieren, inclusief de mens, maar een veel bredere visie. Later werd ik actief lid van de PvdD en PINK!.

Dit jaar besloot ik te solliciteren voor een plekje op de PvdD-kandidatenlijst voor de Tweede Kamer, omdat ik vond dat ik door mijn vrij unieke achtergrond en eigenschappen een goede aanvulling zou zijn voor de partij, maar bovenal omdat ik vond dat er meer dan ooit behoefte was aan dat tegengif (waar ik net over sprak) in de Tweede Kamer.

Op welke manieren heeft jouw tijd bij PINK! je carrière bij de Partij voor de Dieren beïnvloed?

Dat weet ik niet precies. Alles wat ik daarover zou zeggen, zou puur gevoelsmatig zijn. Ik kan zeggen dat ik bij PINK! ideeën heb kunnen uitproberen en uitwisselen met verschillende mensen, waardoor ik o.a. steeds beter weet wat ik echt belangrijk vind in mijn eventuele verdere werk voor de PvdD. Verder heb ik wat betreft mijn PvdD-ambities veel steun gehad van PINK!’ers. Door mijn ervaringen bij PINK! voel ik me nog steeds erg betrokken bij de organisatie en sta ik er altijd voor open om de jongere generatie PINK!’ers te helpen met adviezen, contacten en ideeën.

Waarom heb je voor de Partij voor de Dieren gekozen? En waarom is het belangrijk dat anderen dat ook doen?

Zie antwoord op vraag 1 en 2. Dat tegengif waar ik het over had is cruciaal en dat tegengif wordt grotendeels geboden door de PvdD (ik zal hier en daar wat bij moeten voegen om het recept nog beter te maken, mais bon, daarom sta ik dus op de lijst (; ). We zijn allemaal dieren en we hebben maar één huis, namelijk de aarde. En dat huis hebben we afgelopen eeuwen net iets te lang verwaarloosd, terwijl we ons bezig hebben gehouden met kleinzielige ruzies en uitvergrootte onderlinge verschillen. Samen (met de natuur) zijn we ongelooflijk creatief, innovatief en sterk en samen kunnen we ons huis niet alleen repareren, maar nog beter maken dan het ooit was. Het moet alleen wel heel snel gaan gebeuren.

Op welke manieren ben jij van plan zelf campagne te voeren?

Ik zal vooral focussen op social media en directe contacten met verschillende actoren in de maatschappij: van ondernemers en studenten tot wetenschappers en kunstenaars. Het geheel wil ik een positieve lading meegeven: natuurlijk zijn er grote problemen, maar er liggen ook grote kansen voor het oprapen.  Tevens wil ik proberen juist de groepen die niet zo snel naar de stembus gaan te betrekken. Ik wil verbinding en bondgenoten zoeken in onverwachte hoeken. Veranderingen kun je alleen bewerkstellingen als je mensen uit verschillende gemeenschappen erbij betrekt.  Zoals de eeuwenoude wijsheid zegt: “Tell me and I forget, show me and I may remember, involve me and I’ll understand”.

Ik zal in de aanloop naar de verkiezingen elk weekend een avond ‘open huis’ bij mij thuis (en af en toe in een café) organiseren, waarbij men de gelegenheid krijgt om heel informeel met mij van gedachten te wisselen. Of gewoon om een strijd hoelahoepen, Twister, schaken of tafelvoetballen (ik sta open voor veel spelletjes) met mij aan te gaan (; Ik ben hoe dan ook een heel ‘benaderbaar’ persoon: mensen kunnen me altijd bellen, e-mailen of een bericht sturen via Facebook. Ik zal niet altijd tijd hebben om een uitgebreid gesprek te voeren, maar ik zal mijn best doen om zo veel mogelijk mensen in ieder geval even te spreken.

Stel dat het gebeurt: je wordt verkozen. Plots moet je al je huidige werk opgeven en naar Den Haag verhuizen. Hoe enthousiast zou je zijn om dit te doen? Denk je dat je er klaar voor zou zijn?

Ik heb me zelden zo klaar gevoeld als nu. De urgentie is er en ik heb de bagage en eigenschappen om deze taak op mij te nemen.  En hoe enthousiast  ik zou zijn? Ik ga een dansje doen in de Tweede Kamer voor jullie allemaal, zo enthousiast zou ik zijn.

Bovendien is Den Haag een heerlijk diverse, culturele stad, waar ik ongetwijfeld snel mijn draai zou vinden. De hele buurt en iedereen die ik de loop naar de verkiezingen heb gesproken zou dan uitgenodigd worden voor mijn housewarming party in Den Haag. (;

Wat zou jij anders doen dan andere kandidaten voor onze partij? Waarom moeten we jou onze voorkeursstemmen geven?

Laat ik beginnen door te stellen dat we erg veel slimme mensen hebben bij de partij. Ik vergelijk mezelf ook niet met individuele andere kandidaten, maar ik probeer naar het grotere plaatje te kijken. Dan zie ik dat de partij wat kracht mist op gebied van diversiteit en verbinding. Door mijn kennis kan ik helpen om de bredere focus van de partij nog beter uit te werken.

Mijn grootste sterkte is dat ik een zeer sterke intrinsieke motivatie heb (zie vraag 1) om samen met anderen aan een betere wereld te werken. Aan dat tegengif. Ik hoef niet veel geld te verdienen en status zegt me weinig. Ik ben ook niet snel onder de indruk van de ‘doorgewinterde’ politici en ambtenaren, waardoor ik niet snel met mijn mond vol tanden zal staan. In mijn verschillende functies heb ik steeds leiderschap getoond in situaties die daarom vroegen, maar stimuleerde ook samenwerking en andermans initiatieven om ideeën in daden om te zetten.

Een andere sterkte is dat ik een allrounder ben. Dankzij mijn brede interessepakket kan ik mij verschillende dossiers snel eigen maken. Van cyberveiligheid en kunst tot armoede en emancipiatiekwesties.  Daarnaast ben ik een ware ‘nieuwsjunkie’  en lees ik regelmatig de nieuwste wetenschappelijke artikelen, wat maakt dat ik veel bronnen heb om uit te putten zonder dat ik daar extra moeite voor moet doen. Mijn academische studies getuigen van mijn brede kennis van het politieke en culturele discours op verschillende niveaus (regionaal, nationaal en internationaal).

Door mijn biculturele achtergrond en mijn oprechte interesse in alle kleuren van de regenboog van het menselijk bestaan, ben ik bovengemiddeld geschikt om bijvoorbeeld ook een deel van andere LHBTQI’ers en biculturelen (jongeren) te enthousiasmeren voor onze idealen. Dat deel van de samenleving wordt grotendeels vergeten door de partij, terwijl daar ook bondgenoten te vinden zijn, mits we een vertaalslag naar hun belevingswereld weten te maken. Het schrikbarende gebrek aan biculturelen tijdens ons congres heeft de noodzaak van zo’n vertaalslag pijnlijk duidelijk gemaakt. We kunnen niet over andere groepen praten, zonder ook vooral mét ze te praten en ze waar toepasselijk een podium te geven.

Die verbindende kracht is mijn andere sterke eigenschap. Mijn filosofie is niet alleen verzenden van informatie, maar actief betrekken van mensen, ook al is het soms maar ad hoc. Bij het organiseren van evenementen – niet alleen voor PINK! en PvdD, maar ook voor mijn werk buiten de politiek – heb ik altijd verschillende actoren met elkaar weten te verbinden op basis van wederkerigheid en (deels) overlappende belangen. Als freelance museumgids weet ik verschillende groepen (van kleuters tot ouderen, van vluchtelingen tot bankiers) op interactieve wijze te betrekken bij hedendaagse kunst en de link te maken met hun belevingswereld en actuele maatschappelijke kwesties. Als COC-vrijwilliger geef ik regelmatig LHBTQI-voorlichtingen op o.a. vmbo-scholen, waarbij ik interactie en dialoog stimuleer. Ik heb ontdekt dat erg veel mensen (vooral ook jongeren) op een positieve manier willen bijdragen aan de wereld, maar ze hebben vaak nog een klein steuntje in de rug nodig om uit te vinden op welke manier zij het beste kunnen bijdragen. En dat verschilt natuurlijk van persoon tot persoon. Mensen hoeven het niet op alle punten met mij of de PvdD eens te zijn: zolang ze maar op een of andere manier willen bijdragen aan een betere toekomst, zie ik ze als potentiële bondgenoten.

Verder wil ik laten zien dat een duurzame, diverse samenleving echt niet alleen iets is voor de stereotype ‘geitenwollensokken’. Daarvoor zoek ik graag bondgenoten die niet alleen deze ‘usual suspects’ vertegenwoordigen. Bondgenoten zoals generaal Middendorp die onlangs verklaarde dat er geen stabiliteit kan zijn zonder klimaatveiligheid. Of kunstenaar en uitvinder Daan Roosegaarde die met het project ‘sustainable dance floor’ laat zien dat duurzaam leven en iets goeds doen voor de wereld ook gewoon heel makkelijk en leuk kan zijn: het project omvat een interactieve dansvloer, die elektriciteit genereert doordat mensen erop dansen. Die elektriciteit wordt vervolgens gebruikt voor het geluid, lichten, e.d. in de discotheek. Een manier om letterlijk al dansend de aarde te redden: prachtig! Zulke positieve oplossingen wil ik stimuleren en meer focus op leggen.

Heb je tips voor leden van PINK! die zelf ook graag willen groeien in de partij?

Ga de politiek alsjeblieft niet in als je ‘groeien in de partij’ vooral gaat zien als carrière maken, alle aandacht op jezelf vestigen, je netwerk uitbreiden en veel geld verdienen. Als je dat wilt, ga dan het bedrijfsleven in: daar valt genoeg te halen. Er zitten nu al te veel mensen in de politiek alleen maar om hun eigen ego te strelen. Ga de politiek dus alleen in als je deze wereld op een of andere manier nog een stukje mooier wilt maken, niet alleen voor jezelf, maar voor ons allemaal. Zie de politiek daarbij vooral als slechts één van de tools om maatschappelijke en wettelijke veranderingen te realiseren en niet als doel an sich.

Als het bovenste goed zit (wat bij PINK!’ers ongetwijfeld het geval zal zijn), dan is het belangrijk om open te blijven van geest en niet bang te zijn je standpunt aan te passen als nieuwe inzichten je daartoe dwingen. Het meest ‘open’ blijf je door oprechte interesse in de verschillende mensen om je heen te tonen. Neem een bijna antropologische fascinatie over voor je medemens. Probeer te begrijpen waarom iemand op een bepaalde manier denkt en zoek verbinding. Vergeet niet dat niemand slechts één identiteit met zich meedraagt: naast een PINK!-er, kan je ook een basketballiefhebber zijn, een muzikant, een schrijver, een Brabander, een Europeaan, een broer, een kok, een student, een Star Wars-fan, een moslim, een hiphopper, een vegan, een LHBTQI’er. Kortom: je draagt allemaal identiteiten met je mee en die kun je prachtig gebruiken om verbinding te zoeken met mensen uit onverwachte hoeken. Gun mensen ook de tijd om nieuwe informatie tot zich te nemen en bepaalde aangeleerde, maar foute aannames, van zich af te schudden.

Ga naar musea waar je anders nooit komt, naar documentaires die je anders nooit ziet, naar buurtfeesten die je anders nooit bezoekt. Op die manier kunnen we ons inlevingsvermogen versterken, ons wereldbeeld verbreden en daarmee onze samenleving als geheel naar een hoger niveau tillen. Zo voorkomen we dat groepen zich gaan ingraven in hun eigen gelijk. Het zal je een mooier mens maken en daarmee ongetwijfeld een plekje bezorgen binnen de PvdD.

Je staat in de Tweede Kamer tijdens een debat over klimaatverandering. Mark Rutte informeert de kamer dat we geen overhaaste beslissingen willen maken met het gevaar onze economische groei te schaden. Jesse Klaver zegt dat we allemaal wat korter moeten douchen en vaker moeten carpoolen. Nu ben jij, je hebt maar weinig spreektijd en moet in een paar zinnen vertellen wat er écht moet gebeuren. Wat zeg je?

Iedereen kent wel ‘ons’ standpunt hierin. Daarom is mijn tactiek om de ‘niet-usual suspects’ erbij te betrekken. Ondernemers en militairen zullen VVD aanspreken. Wetenschappers en kunstenaars Groen Links. Al die groepen zullen ook een snaartje kunnen raken bij D66 en PvdA. Tijdens mijn spreektijd zou ik hele korte boodschappen (klimaat-oneliners) van prominente militairen (zoals generaal Middendorp), ondernemers (zoals Thomas Friedhoff van de VVD Young Professionals, die pleit voor volop inzetten in progressief klimaatbeleid en stellen van kaders door de overheid), etc. kunnen projecteren op de muur van de Tweede Kamer. Of ik laat een geluidsbestand horen waarop deze boodschappen (klimaat-oneliners) zijn opgenomen. Daarna spreek ik zoiets uit:

“Deze boodschappen laten zien dat er niet  alleen een grote dreiging uitgaat  van klimaatverandering, maar ook grote kansen voor het oprapen liggen; dat geeft ons als volksvertegenwoordigers de plicht om alles in het werk te stellen voor een snelle transitie naar een duurzame toekomst. Als verantwoordelijke overheid, samen met bedrijven, samen met wetenschappers, samen met creatieveling, samen met burgers. Het stellen van heldere en ambitieuze klimaatdoelen zal de urgente transitie naar een duurzame toekomst versnellen. Bedrijven weten dan immers waar ze aan toe zijn en zullen meer durven investeren in duurzame innovaties. Militairen, ondernemers, wetenschappers zijn allemaal klaar voor grote stappen en zijn in de trein naar een duurzame toekomst gestapt. Nu rest nog de vraag: gaan de politici eindelijk mee?”

Marianne Thieme is ontvoerd door een groep prominente CDA’ers die haar naar een onbewoond eiland hebben meegenomen. Jij mag een team van vier PvdD’ers en PINK!’ers samenstellen om samen met jou naar het eiland te gaan en haar te bevrijden. Wie kies je en waarom?

Eigenlijk geef je mij hier onvolledige informatie, waardoor ik nauwelijks een rationeel antwoord kan geven. Maar laat ik niet te moeilijk doen. We hebben veel competente en interessante mensen binnen PvdD en PINK! en namen vind ik meestal irrelevant. Daarom ga ik geen namen noemen, maar vier types kort beschrijven. Mensen mogen zelf bedenken welke naam ze daarop plakken.

In eerste instantie wil ik samen met de rest proberen Marianne van het onbewoonde eiland af te halen, zonder eerst een reis te moeten ondernemen naar het eiland. Scheelt in milieukosten (; Daarom zouden we eerst focussen op het inzetten van de publieke opinie en de opinie van de CDA-achterban als strategie. Het lijkt me voor de hand liggend dat de CDA-achterban zo’n grove en directe schending van de vrijheid van een democratisch gekozen politica hard zou afkeuren. Zelfs als die schending is verricht door mensen uit eigen partij. Bovendien is de CDA’er Arjan Erkel ooit zelf betrokken geweest bij een veelbesproken gijzeling: hij werd in Rusland ontvoerd en bijna twee jaar lang gevangengehouden. Inmiddels is hij terug in Nederland en staat op de kandidatenlijst van het CDA. Arjan en zijn netwerk zouden de ontvoering van Marianne ongetwijfeld een schande vinden en ons PvdD-team zou met Arjan kunnen samenwerken om de CDA-prominenten te overtuigen om Marianne vrij te laten.

De CDA-prominenten betrokken bij de ontvoering zullen hun betrokkenheid ongetwijfeld geheim proberen te houden voor hun achterban en het grote publiek. Om dit misdrijf van CDA-prominenten openbaar te maken zou mijn eerste keuze voor een lid van het PINK!/PvdD-reddingsteam vallen op:

– een ICT’er met capaciteiten om te hacken. Zij/hij zou alle digitale sporen van de ontvoering (planning, onderlinge communicatie, betrokken actoren, reis, betrokken locaties, et cetera) kunnen traceren. Een dreigement om deze sporen te onthullen aan het grote publiek zou in principe voldoende reden moeten zijn voor de CDA-prominenten om Marianne veilig terug naar de Tweede Kamer te brengen. CDA zou immers niet snel van zo’n imagoklap herstellen.

Voor de gesprekken zou ik iemand van de PvdD inzetten die goed ligt bij bijna alle partijen, maar zeker ook het CDA. Een persoon met doorzettingsvermogen en tegelijkertijd diplomatieke skills, die op good will van andere politici kan rekenen.

Mocht dat allemaal om wat voor reden niet werken dan zou ik mijn team aanvullen met nog twee mensen. Aangezien ik nu al behoorlijk lang aan het typen ben om je vragen te beantwoorden, geef ik mezelf het recht om de details over deze twee laatste personen uit ons ‘reddingsteam’ niet prijs te geven. Mochten mensen die het einde van dit interview hebben gehaald (doorzetters!) toch nog waanzinnig benieuwd zijn welke twee mensen ik in het team zou zetten (of misschien vind je jezelf het meest geschikt en wil je alvast solliciteren voor een plek in ons reddingsteam): spreek me gerust aan en kom een drankje met me drinken!

Terlouwmanifest

Het Terlouwmanifest is opgesteld door 10 politieke jongerenorganisaties, in samenwerking met gerenommeerd politicus en schrijver Jan Terlouw, om klimaat en milieu krachtiger op de politieke agenda te krijgen. Het was een krachtig signaal, dat liet zien hoe bezorgd jongeren van iedere politieke kleur zijn over onze toekomst.

De regering kan en moet aan de hand van concrete maatregelen leiderschap tonen om onze planeet te beschermen, nu en in de toekomst.

Visie op klimaat en milieu

1. Het kabinet maakt Nederland tot koploper op het gebied van duurzaamheid, en neemt concrete maatregelen om het Parijsakkoord na te komen

2. 'De vervuiler betaalt' wordt uitgangspunt van kabinetsbeleid
3. Het kabinet toetst iedere maatregel op effect op kwaliteit van de aarde, nu en in de toekomst

4. Multinationals moeten voldoende belasting betalen
5. De menselijke maat zal de norm zijn

Het manifest

Bekendmaking op De Wereld Draait Door

Op 24 februari 2017 waren Jan Terlouw en de voorzitters van (destijds) alle PJO’s in de studio bij De Wereld Draait Door om het manifest te presenteren. Onze voorzitter, Sebastiaan Wolswinkel, was ook aanwezig. Reacties uit de media kun je hieronder lezen.

Reacties uit de media

Algemeen Dagblad

BNNVARA

Nederlands Dagblad

NOS

RTL Nieuws

Trouw

Partij voor de Dieren dient moties in

De oproep van alle politieke jongerenorganisaties om de punten van het Terlouwmanifest op te nemen in het regeerakkoord kreeg gehoor van de Partij voor de Dieren. Partijleidster Marianne Thieme diende tweemaal een motie in om het manifest leidend te laten zijn bij de kabinetsformatie. Helaas werd dit beide keren weggestemd door partijen  die het zichzelf makkelijk wilden maken tijdens de onderhandelingen. Op de PvdD na, stemde geen enkele partij met de wens om te regeren voor.

Motie Thieme: het Terlouw­ma­nifest als uitgangspunt voor de kabi­nets­for­matie

28 maart 2017

Status

Verworpen

Voor

PvdD, SP, PvdA, 50PLUS, DENK

Tegen

VVD, PVV, CDA, D66, GroenLinks, ChristenUnie, SGP, FvD

DWARS, de jongerenorganisatie van GroenLinks, reageerde sterk op de tegenstem van hun moederpartij. Daarnaast spraken ze hun verbazing uit over de stem van D66. Fractievoorzitter Alexander Pechtold had eerder positief gereageerd op het Terlouwmanifest.

Reactie DWARS tweet pechtold

Motie Thieme: het Terlouw­ma­nifest als vertrekpunt in een nieuwe infor­matie-opdracht voor de vorming van een nieuw kabinet

18 mei 2017

Status

Verworpen

Voor

PvdD, SP, PvdA, 50PLUS

Tegen

VVD, PVV, CDA, D66, GroenLinks, ChristenUnie, SGP, DENK, FvD

Ons Geld symposium

Op 7 juli 2018 kregen alle PJO’s de kans om op het Ons Geld congres in Utrecht te spreken over het Terlouwmanifest. PINK! was uiteraard aanwezig.

Vervolg

Wij zoeken nog altijd kansen om het Terlouwmanifest meer aandacht te bieden, en vooral om de gestelde doelen te halen. De scholierenstaking voor het klimaat van september 2018 was bijvoorbeeld zo’n initiatief. Onze actiecommissie is altijd op zoek naar vrijwilligers om dit soort initiatieven te ondersteunen.

Klimaatstaking Actiecommissie

Interview Haydar Erol

Fiona Korthals, redactielid, en Ilse Smit, landelijk secretaris, spraken met Haydar Erol, wethouder dierenwelzijn in Beverwijk namens GroenLinks. Hij heeft ervoor gezorgd dat in zijn gemeente geen dieren meer worden gebruikt in circussen, en won daarom in 2015 de Gouden Wortel.

Hartelijk dank dat u ons wilt ontvangen! Vertel, hoe oud was u toen u politiek betrokken raakte?

Ik was een jaar of zestien/zeventien, ongeveer 40 jaar geleden inmiddels. Op die leeftijd begin je de wereld te leren kennen en om je heen te kijken. Ik ontdekte toen de ongelijkheid in de samenleving en vroeg me af: ‘Is dit nou goed, wat ik om me heen zie? Is dit normaal?’. Ik begon steeds meer vraagtekens te zetten bij dingen die ik in mijn omgeving zag. Ik begon over mijn toekomst na te denken en keuzes te maken. Politiek is niet anders dan het maken van keuzes. Ik ben tot mijn twintigste in Ankara actief geweest in de studentenbeweging. Ik heb daar aan de pedagogische academie gestudeerd. Tijdens de staatsgreep van de jaren 80 ben ik naar Griekenland gevlucht. De tijd die ik in Athene heb doorgebracht was ik ook politiek actief. Sinds 1987 woon ik in Nederland. Ik ben sinds de oprichting van GroenLinks lid van de partij.  Toen ik een jaar of drie in Nederland was, werd me gevraagd of ik belangstelling had om op de lijst te staan voor de gemeenteraadsverkiezing. Dat kon toen nog niet, ik woonde nog niet lang genoeg in Nederland.  Ik vond het interessant om bij te dragen aan de innovatie van mijn stad vanuit mijn eigen ideologie en perspectief. Je bent direct betrokken bij je stad; mooier kan het niet. Inmiddels loop ik bijna twintig jaar hier in de regio in het bestuursplatform in de gemeenteraad van Beverwijk. Ik ben 12 jaar raadslid geweest en sinds 6 jaar portefeuillehouder.

Kunt u een specifiek punt noemen wat u voor elkaar heeft gekregen waar u het meest trots op bent?

Ik ben trots op het besturen van een stad. Dat ik hier mijn invulling aan heb kunnen geven, zoals het dierenwelzijnsbeleid, maar ook het sociaal domein werk en inkomen, andere welzijndomeinen, onderwijs, zorg… Dat ik ook de mogelijkheid krijg om daar verdere invulling aan te geven, voor de innovatie van de samenleving. Dat ik iets terug kan doen voor de samenleving vind ik geweldig, dat zie ik als een taak voor mezelf.

U bent onder andere verantwoordelijk voor de portefeuille dierenwelzijn. Was het voor u belangrijk dat u deze portefeuille kreeg?

Ik heb me altijd al afgevraagd waarom dierenwelzijn in de samenleving bijna altijd een ondergeschoven kind is geweest. Wij, als mensen staan al heel lang stil bij ons eigen welzijn, en dat vind ik terecht, dat moeten we blijven doen. Maar waarom niet voor de dieren? Juist dieren kunnen niet vertellen wat ze leuk en niet leuk vinden, ze kunnen hun gevoelens niet uiten. Maar ze maken wel deel uit van onze samenleving. Als wij geen aandacht aan hen geven, wie gaat hen dan bijstaan? Een van de belangrijkste beleidsvoornemens van onze beleidsnota is dat wij dierenwelzijn als integraal voor de komende tijd gaan toetsen of dat voornemens van het ontwikkelen van de beleidsnota raakt, of dat dierenwelzijn daarin betrokken moet worden. Je kunt niet doen alsof dieren niet bestaan, want ze zijn er. Maar hoe gaan we met ze om? Dat is de motivatie vanuit ons waarom wij deze nota aan de raad hebben voorgelegd en wij hier de komende tijd ambitieus mee aan de slag willen gaan. In veel gemeentes is er niet zo veel aandacht voor dierenwelzijn, maar daar komt gelukkig wel verandering in, het leeft steeds meer. Dat is een goede ontwikkeling, maar je kunt er ook een stukje ambitie bovenop doen. Zodat andere gemeentes daar een voorbeeld aan kunnen nemen.

Is het lastig om in de gemeenteraad van Beverwijk bepaalde dingen met betrekking tot dierenwelzijn er doorheen te krijgen?

Cultuurhistorisch gezien was men bepaalde dingen niet helemaal gewend, zoals het circus zonder dieren. Toen wij dat voor hadden gesteld viel dat bij sommige fracties niet in goede aarde. Het leeft natuurlijk anders bij verschillende fracties, er speelt een heel ander gevoel. In het circus is het natuurlijk voor kleintjes misschien een plezier om die dieren te zien, maar hoeveel lijden de dieren wel niet? Desondanks dit sentiment, heeft het niet zo lang geduurd totdat het voorstel was aangenomen. Twee van de zeven fracties hebben tegengestemd, de overgrote meerderheid was enthousiast en positief. De gemeenteraad van Beverwijk is zeker progressief en innovatief. Maar wel met enige zorgvuldigheid.

Wat zou u graag deze collegeperiode nog willen veranderen?

Wat ik nog wenselijk zou vinden, wat heel erg leeft maar nog niet echt vorm heeft gekregen is hoe we de komende tijd innovatief met burgerinitiatieven omgaan. Dat vind ik nou een interessant vraagstuk. Ik zou graag een stip op de horizon willen zetten. We willen echt met z’n allen mensen van alle leeftijden en achtergronden faciliteren, een podium bieden, om hun creatieve ideeën naar voren te brengen. Hoe doe je dat? Dat vind ik een heel boeiend onderwerp om een basis voor te vinden. Ik hoop dat we daar een stap mee kunnen maken.

De volgende gemeenteraadsverkiezingen komen er alweer aan. Wat zou u willen zeggen tegen jongeren die erover twijfelen, of er misschien nog helemaal niet over hebben nagedacht, om actief te worden in een gemeenteraad?

Het is hartstikke leuk werk. Je leert heel veel waar je bij een studie nooit achter komt. Je ontwikkelt jezelf en leert ongelooflijk veel in de praktijk. Die ontwikkeling zul je nooit, bij geen enkele universiteit, meemaken. Je zult fouten maken, maar door die fouten, door het te doen, leer je het en zie je dat je ontwikkeling heel goed gaat. Het is een investering voor jezelf. Het gaat om je eigen toekomst. Het moet je liggen, dat je je in de politiek prettig voelt. Dan gaat het eigenlijk vanzelf, dat groeiproces. Maar je moet wel zelf oogsten, niet bij elke tegenslag zeggen ‘oh het is onmogelijk’. Er kan altijd iets tegenvallen, niet alleen in de politiek, maar ook in je leven. Maar je moet altijd blijven doorzetten. Je moet het echt zelf ervaren, ga eens naar een gemeenteraadsvergadering, of in gesprek met raadsleden in je omgeving. Er moet weer een nieuwe cultuur, nieuwe hoop in het land, nieuwe energie komen. We moeten een nieuw toekomstperspectief krijgen. Daar hebben we jongeren voor nodig.

Zijn jongeren politiek/maatschappelijk betrokken in uw gemeente?

We hebben een portefeuille jeugd. We hebben een jonger iemand laten werken die actief omgaat met jongeren op straat, drie buurt sportcoaches die activiteiten organiseren met jongeren en hen in verbinden brengen met welzijn, activiteiten, kunst en cultuur en andere takken van sport. In de raad zitten ook wel jongere generaties raadsleden, deze collegeperiode al meer dan de afgelopen collegeperiode, maar het kan altijd beter. Sommige jongeren maken al vrij vroeg een hele bewuste keuze om iets met politiek te doen, maar de meeste jongeren hebben in hun die levensfase vaak een hele andere soort belangstelling. Je moet doen wat goed voelt, wat goed voor je is, waar je blij van wordt. Dat is het belangrijkste. En dat kan bestuurlijke verantwoordelijkheid zijn, maatschappelijke verantwoordelijkheid of kunst en cultuur. En als je politieke affiniteit hebt, dan moet je dat vooral doen.  Daar wil ik jongeren bij helpen, ze stimuleren. Maar als je wat anders leuk vindt, dan moeten we dat ook stimuleren. De toekomst ligt in jullie eigen handen.

Waarom ik mij grotere zorgen maakte over Hillary

en waarom het toch verschrikkelijk is dat Trump heeft gewonnen

12 november 2016, door Sebastiaan Wolswinkel

Afgelopen dinsdag heeft een oranje oen het mandaat gekregen om de wereld te hervormen. Ik ben er al meerdere malen op aangesproken dat dit mij blij zou moeten maken, omdat ik al een tijdje loop rond te bazuinen dat ik Trump prefereerde (nadat Bernie afviel, en Jill Stein (Green Party) buiten beschouwing latende). Dat was voornamelijk om een beetje discussie op gang te krijgen over de verkiezingen, maar ik had naar mijn idee ook wel valide punten:

  1. Donald Trump zou felle oppositie hebben van de Democraten in het congres, maar ook van een redelijk aantal Republikeinen, waardoor hij niets tot nauwelijks iets voor elkaar zou krijgen als president. Hillary daarentegen had er op kunnen rekenen dat de meeste Democraten haar als schapen zouden hebben gevolgd, hoewel ook zij zou proberen de Amerikaanse burger verder te onderdrukken ten behoeve van de coöperaties wiens lobbyisten in DC zwermen. President George Bush Sr (R) kon Nafta – het vrijhandelsakkoord met Canada en Mexico – er niet doorheen krijgen, daar was Bill Clinton (D) voor nodig. Bush Jr (R) kon zijn enorme belastingvermindering voor de rijken1 niet permanent maken, daar was Barack Obama (D) voor nodig. Progressieve oppositie voorkom je door een voorstel van een democraat te laten komen. Hillary zou een effectievere regressieve kracht zijn geweest.
  2. De Amerikaanse ‘cooperate media’ heeft zich tegen Trump gekeerd, maar was en is Clinton’s belangrijkste groep donoren2. Onder andere de manier waarop zij recente WikiLeaks negeerden heeft duidelijk gemaakt dat er geen omstandigheden denkbaar zijn waaronder zenders als CNN en MSNBC ooit kritisch naar haar zouden zijn. Veel gevaarlijker dan een makke, stille media kan niet.
  3. De laatste keer dat Amerika een dom iemand tot president verkoos (George Bush Jr, 2000) heeft Rusland, dat sinds de val van de Sovjet-Unie nauwelijks meer relevant was, de kans benut om zich te herstellen en haar economie in bijzonder rap tempo te groeien. Ik voorspelde dat als Trump, ook een idioot van een vent, verkozen zou worden, China zou zeggen, “Nu is het onze beurt,” en stappen zou zetten om de dominante positie van de VS over te nemen. Dat zie ik (voorzichtig) zitten, omdat ik China toch meer vertrouw met het aanpakken van klimaatverandering dan de VS3. Ik kijk uit naar de dag dat de VS geen supermacht meer is.
  4. Over Rusland gesproken, Trump heeft Putin meerdere malen gecomplimenteerd en aangegeven samen te willen werken om de problemen in het Midden-Oosten op te lossen (van hoge verwachtingen geen sprake) terwijl Clinton actief conflict lijkt op te zoeken met de rode vijand.
  5. Trumps overwinning zou een groot deel van de bevolking doen wakker schrikken en zorgen voor stevige oppositie van het volk bij iedere immorele of onverantwoordelijke beslissing die zijn kabinet probeert te nemen.

Ik geef toe dat Trump een ‘wild card’ is, niemand heeft een idee wat zijn intenties zijn voor het presidentschap, omdat hij een tegenkandidaat had die ook helemaal geen zin had om over beleid te praten. Veel van de dingen die hij ooit eens gesuggereerd heeft te doen of voor open te staan, zie ik ook niet gebeuren. Het moment dat hij de Geneefse Conventies negeert, het akkoord van Parijs verscheurt, de Verenigde Staten failliet verklaart zodat haar schuld vergeten wordt of een atoombom op Europa gooit, zal ik meteen toegeven dat ik hem onderschat heb (laatste geval uitgezonderd, misschien), maar Trump zal onder ongelooflijke druk komen om zich normaal te gedragen.

Dus waarom is het dan toch verschrikkelijk dat Trump gewonnen heeft? Omdat het niet gebeurde op basis van dergelijke redenen.

Omdat Trump dingen gezegd heeft waar je als presidentkandidaat niet mee weg zou moeten kunnen komen. Hillary heeft dat natuurlijk ook, maar zij deed het alleen achter gesloten deuren, waaruit blijkt dat ze wist dat haar uitingen onacceptabel waren. Een politicus die beweert dat alle Mexicanen verkrachters en moordenaars zijn, is een parasiet die de xenofobie van anderen gebruikt om stemmen te verzamelen. Wanneer er stemmen gewonnen kunnen worden door een mening die tot verdeeldheid leidt – en het leven van zekere burgers onveiliger maakt – zouden er alarmbellen af moeten gaan, maar Trump koestert het en wakkert het aan om zelf te profiteren.

Omdat hij valse beloften heeft gemaakt en zichzelf heeft gepresenteerd als een gekwalificeerd zakenman, terwijl hij meerdere malen failliet is geraakt door opmerkelijke stommiteit.

Omdat ook Trump zo corrupt als de pest is.

Omdat het proces dat hij doorlopen heeft niet tot het hoogste ambt op deze aardkloot zou moeten kunnen leiden. Op basis van wat het, helaas verkeerd geïnformeerde, Amerikaanse publiek wist, is het voor mij niet te bevatten dat the Donald hun keuze was, en dat baart me zorgen over Duitsland, Frankrijk en Nederland volgend jaar. Zal ik dat ook niet kunnen bevatten?

1 De zogenaamde ‘Bush Tax Cuts’

2 Om de positieve houding naar de Clintons te verklaren, verwijs ik naar de Telecommunications Act van 1996, die het mogelijk maakte dat zowat alle media  in de VS sindsdien is geconsolideerd tot 6 dankbare grootmachten.

3 China doet ook veel dat zorgen baart. Zo zijn Chinese bedrijven grote stukken jungleland aan het opkopen in Centraal Afrika, met de bedoeling om dat land te gebruiken voor de groeiende vleesconsumptie van het Chinese volk. Het grote verschil is dat de Chinese overheid, in tegenstelling tot die van de VS, klimaatverandering gewoon erkent, en handelt om het tegen te gaan. De Chinese overheid heeft ook veel meer invloed op het doen en laten van bedrijven in haar land dan de Amerikaanse overheid heeft.

Footnote

De volledige schuld van Trump’s presidentschap ligt bij de Democraten, en dat geeft hoop voor de Europese landen die volgend jaar landelijke verkiezingen houden, want het betekent dat de progressieven hier kunnen leren van de enorme fouten van de Amerikaanse liberalen. Zolang wij de mensen die standaard politici (begrijpelijkerwijs) zat zijn een alternatief geven voor het rechts populisme kunnen we voorkomen dat onze Trumpequivalenten er met de meeste invloed over het lot van ons land vandoor gaan. Daarvoor is het wel cruciaal dat we erkennen dat in een wereld die zo hard achteruit gaat, burgerparticipatie meer moet inhouden dan af en toe een stembus opzoeken om een lijsttrekker aan te vinken.

Latere footnote

Oké, ik heb hem onderschat. Maar waarom dacht ik dan ook dat hij onder druk zou staan om zich normaal te gedragen? Of eigenlijk, sinds wanneer is adequaat reageren op de aankomende klimaatcatastrofe normaal in de politiek?

Terug naar opiniestukken