Waarden om tot de kern te komen - verslag

Op woensdag 7 september bood de Raad van leefomgeving en infrastructuur (Rli) een rapport aan de Minister van Klimaat en Energie aan. Het rapport geeft advies over de (politiek) besluitvorming rondom kernenergie. Ons bestuurslid Organisatie Miroya en bestuurslid Politiek Nicole waren bij de overhandiging. We vroegen naar het verminderen van energieverbruik, hoe jongeren betrokken worden bij de besluitvorming en of het rapport lessen had getrokken uit de besluitvorming rondom de RESsen.

De titel van het rapport zegt het al: “besluiten over kernenergie vanuit waarden”. Het rapport beschrijft eerst hoe er in de samenleving door de jaren heen over kernenergie is gedacht en gepraat. Je ziet hierbij dat de emoties vaak hoog oplopen, bijvoorbeeld wanneer er weer een incident heeft plaatsgevonden bij een kerncentrale. Tegelijkertijd zie je dat de discussie over kernenergie vaak vooral focust op wetenschap en techniek. Dit zag je goed terug in een videoreactie van Ed Nijpels. Nijpels was de voorzitter van het Klimaatberaad in 2018 en 2019, en is nu voorzitter van het Voortgangsoverleg Klimaatakkoord. Hij sprak in zijn reactie voornamelijk over het afwegen van de voors en tegens en over de financiële dekking. Tussen neus en lippen door benoemde hij nog dat veiligheid ook wel handig is, maar deed dit af als minder belangrijk. En dat is precies waar het pijnpunt ligt volgens de Rli.

In maatschappelijke discussies wordt vaak over feiten en wetenschappelijke kennis gesproken, alsof dat waardevrije zaken zijn. Daarbij wordt vergeten dat welke feiten je belangrijk vindt, of wat je prioriteit geeft, bepaald wordt door de onderliggende waarden die je hebt. Het rapport concludeert dan ook dat het maatschappelijke debat niet alleen moet gaan over technische kennis, maar ook over ethiek.

In het advies worden vijf waarden genoemd, die steeds terugkeren in het gesprek rondom kernenergie, namelijk: energiezekerheid, betaalbaarheid, veiligheid, duurzaamheid en rechtvaardigheid. Deze waarden moeten centraal staan in het gesprek over de rol van kernenergie in het Nederlandse energiesysteem. Dat gebeurt vaak al, maar op de achtergrond. De Rli adviseert dit expliciet te maken. De hoop is dat de maatschappelijke discussie op deze manier minder tegenstellingen oproept. Het expliciet benoemen van wat men belangrijk vindt en waarom iemand energiezekerheid bijvoorbeeld boven veiligheid plaatst, helpt bij het onderlinge begrip. 

Naast het expliciet gebruiken van deze vijf waarden, adviseert de Rli om de feitenkennis te vergroten en kernenergie niet als een los onderdeel te zien, maar te behandelen als onderdeel van het energiesysteem. Ze stellen vier kennisvragen en zeven beleidsvragen voor als leidraad voor de maatschappelijke discussie en de politieke besluitvorming (zie afbeelding). Ook adviseren ze burgers te betrekken bij de afweging van de waarden die centraal staan in het gesprek over kernenergie.

De urgentie klinkt ook in het rapport. We hebben niet zoveel tijd meer om keuzes te maken over welke energiebronnen we willen inzetten. Het werd niet genoemd in de presentatie, maar na een vraag van Miroya kwam gelukkig naar voren dat het advies ook ingaat op energiebesparing als een belangrijke afweging voor onze toekomstige energievoorziening. Ook benadrukten we, net als de aanwezige afgevaardigden van de Jonge Klimaatbeweging, het belang van jongeren betrekken bij besluitvorming over zaken als het toekomstige energiesysteem. Wij zijn immers de groep die er nog het langste mee door moet. 

Het rapport is een overzicht van belangrijke afwegingen die volgens de Rli gemaakt moeten worden om tot een breed gedragen besluit te komen. In het rapport zelf worden dus geen conclusies getrokken over over of we wel of geen kerncentrale nodig hebben in Nederland. Of over hoe het vervolgproces richting het besluit door de politiek wordt vormgegeven. Het advies stemt hoopvol doordat er verder wordt gekeken dan alleen cijfertjes, dus nu is het duimen dat het niet in ergens in een la blijft liggen.

Lees meer over het rapport en kijk de bijeenkomst terug via de website van de Rli.

Brief aan ministers over energietoeslag voor studenten

De rechtbank in Gelderland heeft bepaald dat studenten recht hebben op energietoeslag – een goede ontwikkeling! Nu is de taak aan gemeenten om de energietoeslag uit te keren, maar hier hebben gemeenten geen geld en tijd voor… Wanneer er binnen gemeentes capaciteit wordt vrijgemaakt om de energietoeslag aan studenten uit te keren, betekent dit dat andere (uitkerings)aanvragen langer zullen duren. Dit verplaatst het probleem van de ene doelgroep naar de andere. Er moet dus een andere oplossing komen om ervoor te zorgen dat studenten spoedig de energietoeslag ontvangen waar ze recht op hebben, zónder dat andere geldbehoevenden langer op hun tegemoetkoming moeten wachten.

Daarom roept PINK! samen met verschillende gemeenten en andere PJO’s op tot een landelijke regeling zodat iedere student in Nederland zo snel mogelijk gecompenseerd wordt. Bijvoorbeeld via DUO zou de energietoeslag heel efficiënt uitgekeerd kunnen worden. De brief is gericht aan minister Dijkgraaf voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur en minister Schouten voor Armoedebeleid, Participatie en Pensioenen.

Terugblik kaderkamp

Van 18 tot en met 21 augustus vond de tweede editie van het PINK! kaderkamp plaats. Benieuwd wat dat inhoudt en wat we allemaal gedaan/beleefd hebben? Lees dan hieronder de terugblik, geschreven door Lidwien Koch.

Afgelopen augustus was er, na een pauze van 2 jaar, voor het eerst weer een Kaderkamp georganiseerd voor en door PINK!-leden. Het 4-daagse kamp vond plaats bij het natuurgebied ‘Loonse en Drunense Duinen’ en thema van dit kamp was ‘samen groeien’. Omdat ik pas 2 maanden lid was van PINK!, was dit kamp voor mij het eerste kamp en ook gelijk mijn eerste Pink!-activiteit.

Bij aankomst was het voor mij binnen een paar minuten al duidelijk: ik hoor hier. Ik voelde mij thuis omdat ik omringd werd door positieve en vooral open mensen die het hart op de juiste plaats hebben. Ik werd hartelijk ontvangen en rondgeleid en werd uitgenodigd om mee te doen met spelletjes, zwemmen, kikkers spotten en natuurfilms kijken. We hebben op het kamp sprekers gehad die kwamen vertellen over hoe je politiek actief kunt worden, hoe moties en amendementen worden geschreven en ingediend en over waarom het belangrijk is dat vrouwen ook de politiek in gaan en zich laten zien. Met een gids zijn we het natuurgebied ingetrokken voor een rondleiding waarbij we hebben ontdekt hoe het zandlandschap is ontstaan en wat voor invloed klimaatverandering en stikstof hier op hebben. Als ontspanning hebben we een yoga-sessie gehad die achteraf toch best wel inspannend bleek, haha. Al met al hebben we best veel gedaan maar ook voldoende vrije tijd gehad.

Wat mij het meest is bijgebleven van het kaderkamp? Mijn mede-PINK!ers. Ik ben positief verrast door hun enthousiasme, openheid en vooral hun visie op de wereld. Het voelt geweldig om onderdeel te zijn van een groeiende beweging mensen die hart heeft voor het klimaat, dierenwelzijn, LHBTIQ+, natuur en feminisme dat hier in haar vrije tijd een vuist voor maakt. Het hele kamp lang was alles vegan en er waren mensen die non-binair, gay of aseksueel waren. Iedereen werd geaccepteerd en het stond je vrij om zelf te bepalen aan welke activiteiten je mee deed. Of ik er bij het volgende kamp ook bij ben? Ja, zeker weten! Ik kijk er nu al naar uit. Erg jammer dat er alleen kamp is in de zomer en niet nog een in de winter, haha.

Voor iedereen die twijfelt om naar het kamp te gaan of om lid te worden van PINK!, ik zeg: doen!

BRUL! artikelen over oud-PINK! politici

Over twee maanden is de BRUL! er weer, het verenigingsblad van PINK!

Drie artikelen delen wij nu alvast, omdat die ook relevant zijn voor de gemeenteraadsverkiezingen.

We interviewden Jules Vaessen, derde PINK! lijsttrekker in Maastricht. Bredase Cynthia Pallandt, fractievoorzitter waterschap Brabantse Delta, schreef over asieldieren en wat de gemeente voor hen kan betekenen. En tot slot is er een artikel n.a.v. een interview van Pieter Groenewege, lijsttrekker Partij voor de Dieren Dordrecht met een unieke levensloop.

Heel veel leesplezier alvast!


Afdelingenbattle

Na de uitdaging van afdeling Noord-Holland hebben meerdere PINK!-afdelingen zich gemeld op 12 juni om zo veel mogelijk vuilniszakken te vullen met straatafval. Het was een harde strijd met als resultaat veel zweet, spierpijn en natuurlijk een iets schoner Nederland. Na het tellen van de vuilniszakken was het duidelijk: Afdeling Utrecht (zie ze op de fotos hier direct onder) mag zich met trots de beste afdeling van Nederland noemen! Voorlopig althans, totdat er een nieuwe afdelingenbattle plaats zal vinden… Gefeliciteerd!

 

Sebastiaan Wolswinkel

Verkozen tot voorzitter 16 april 2016. Herverkozen 14 april 2018

Sebastiaan (1994) werkt als Mathematics en Science docent op de International School Groningen. Als leraar vertelt hij zijn kinderen vaak dat als ze hun best doen om kritische denkers te worden, ze een mooie toekomst kunnen hebben – maar hij weet dat dat een leugen is tenzij we de vele wereldwijde risico’s voor toekomstige generaties erkennen en tegengaan.

Als chronisch hoofdpijnpatient weet hij hoe het is om continu te lijden. Dat wenst hij geen enkel ander individu toe en hij vindt het dan ook gruwelijk dat dit het lot is dat de vele miljoenen dieren in onze bio-industrie opzettelijk wordt aangedaan, evenals onvoorstelbaar veel dieren en soortgenoten voorbij onze landsgrenzen.

Sebastiaan realiseert zich dat onze generatie op den duur met klimaatverandering geconfronteerd zal worden en wil iedereen die zijn zorgen over de toekomst deelt uitnodigen daar via onze organisatie iets aan te doen – om zo de transitie naar een duurzame maatschappij zo geleidelijk mogelijk te maken, en ook van de voordelen van deze transitie te kunnen genieten.

License to Heal

License to Heal is een samenwerking van negen Politieke Jongerenorganisaties, begonnen in 2016, en sindsdien gesteund door de academische ziekenhuizen, de gezondheidsfondsen en een groot aantal experts.

Iedere patiënt moet volgens ons de medicijnen krijgen die hij of zij nodig heeft, zonder dat de maatschappij hier krom voor moet liggen.

Visie op zorg

Er zijn allerlei problemen in de zorg die iedereen bereid is te erkennen:

Zorgkosten nemen elk jaar toe en er moet actie ondernomen worden om de zorg betaalbaar en toegankelijk te houden.

De prijs van dure geneesmiddelen staat niet in verhouding tot de onderzoeks- en ontwikkelingskosten.

1/3e van de menselijke wereldbevolking heeft geen toegang tot essentiële medicijnen.

Dit willen we aanpakken.

Voorzitters kondigen het initiatief aan

Op 5 december 2016 ging er een video online, waarin voorzitters van de verschillende deelnemende PJO’s toelichten wat hen ertoe bewoog om License to Heal te steunen. Onze voorzitter, Sebastiaan Wolswinkel, was daar één van. Zijn volledige boodschap is hieronder te lezen.

behandelingen voor die aandoeningen die wel door medicatie op te lossen zijn, worden steeds moeilijker te betalen

Mijn naam is Sebastiaan Wolswinkel, en ik ben voorzitter van PINK!, de jongeren van de Partij voor de Dieren, van Plan B.

Wij maken ons oprecht zorgen over de mate van gezondheid die burgers in de toekomst mogen verwachten.

  • Toenemende bacteriële resistentie, door zwaar overmatig gebruik in de bio-industrie, dreigt anti-biotica waardeloos te maken.
  • Door klimaatverandering spreiden tropische ziektes als malaria en dengue.
  • Luchtvervuiling neemt toe.
  • Het wordt consumenten aanzienlijk moeilijk gemaakt om een gezond dieet aan te houden.
  • Het aantal mensen dat lijdt aan stress en financiële zorgen lijkt ook nog verder te zullen toenemen.
  • En, behandelingen voor die aandoeningen die wel door medicatie op te lossen zijn, worden steeds moeilijker te betalen doordat de kosten van medicijnen enorm worden opgeschroefd door fabrikanten.

Nu hebben we met een brede coalitie van PJO's en maatschappelijke organisaties besloten een stuk af te scheuren van dit collage aan problemen, en een eerste stap te nemen in het waarborgen van één van de universele rechten van de mens: recht op gezondheid, door toegankelijkheid van medicijnen te bevorderen.

Houd #LicenseToHeal daarom in de gaten: één van onze bondgenoten in onze strijd voor een mooie morgen voor ons allen.

PAX tegen Kernwapens

Het burgerinitiatief voor een nationaal verbod op kernwapens was een initiatief van PAX waarmee zij wilden zorgen dat het Nederlandse parlement zou worden gedwongen om te stemmen over een verbod op kernwapens.

Dit zou de kans creëren om Nederland onder druk te zetten zich internationaal in te zetten voor een algeheel verbod.

Verbod op kernwapens

Vredesorganisatie PAX wil een nationaal verbod op kernwapens. Kernwapens zijn disproportionele massavernietigingswapens die ontworpen zijn om in korte tijd honderdduizenden slachtoffers te maken. De gevolgen van een kernexplosie zijn nog generaties lang merkbaar. De nucleaire aanvallen op Hiroshima en Nagasaki in 1945 hebben dat indringend duidelijk gemaakt.

Een nationaal verbod is nodig om Nederland los te weken van het – nog door weinig landen gesteunde – idee dat kernwapens nog een rol te spelen hebben in de huidige militaire en diplomatieke betrekkingen.

Succes voor het burgerinitiatief

Het burgerinitiatief haalde uiteindelijk 45.608 handtekeningen op, en schoot daarmee ver voorbij de 40.000 die nodig waren om het te laten behandelen door de Tweede Kamer. Op 29 september 2016 vierden ze dit door een actie op het binnenhof, waar o.a. Partij voor de Dieren kamerlid Esther Ouwehand naartoe kwam om haar steun te tonen.

Politici ontvangen burgerinitiatief

Oproep van onze voorzitter

Op 22 april 2016 sprak onze (nieuwe) voorzitter, Sebastiaan Wolswinkel, zijn steun uit voor het burgerinitiatief van PAX, en riep hij leden van de Tweede Kamer op om te stemmen voor een verbod.

De motie wordt aangenomen

Status

Aangenomen

Voor

PvdD, PvdA, SP, CDA, D66, ChristenUnie, GroenLinks, SGP, Groep Kuzu/Öztürk, 50PLUS, Houwers, Klein

Tegen

VVD, PVV, Groep Bontes/Van Klaveren, Van Vliet

De vis wordt duur betaald

6 juni 2015, Te Gast artikel Leeuwarder Courant geschreven door Sebastiaan Wolswinkel

Oceanen zijn groot. Overweldigend groot. Oceanen beslaan zo’n 71% van het aardoppervlak, maar bevatten vanwege hun diepte bijna de hele leefomgeving van de planeet. Alles op het land en in de lucht, van de Himalaya tot de Amazone, van de Sahara tot de Veluwe, het is als niets vergeleken met de verborgen ruimte en verscheidenheid in het water. Dat wetende is het niet moeilijk in te zien hoe cruciaal oceanen zijn voor de gehele biosfeer. Dr. Andrew Rosenberg, directeur van de Centre for Science and Democracy, verwoordt het als volgt, “De oceanen zijn (…) de hart-longmachine van al het leven op aarde. En als de oceanen je niet interesseren, dan zeg je in weze: ‘Het maakt me niets uit wat er gebeurt met het leven op aarde’” (mijn vertaling, SW). Combineer dit blijkende belang met de inzichten die aan het ontstaan zijn over de mate waarin wij de oceanen momenteel kapot maken, en je hebt een uitstekende verklaring voor het bestaan van Wereld Oceanen Dag. Ik hoop de lezer tegen het eind van dit artikel te doen afvragen of een fractie van 1/365e van onze aandacht wel voldoende is.

Vier miljard jaar geleden ontstond het eerste leven diep in de oceaan, ver weg van de schadelijke UV-straling die gemakkelijk door de primitieve atmosfeer heen drong en het land blakerde. Gedurende lange tijd werd het land herbergzamer, en sommige soorten, waaronder onze verre voorouders, primitieve amfibiën, kozen ervoor het water te verlaten. Lange tijd evolueerden we vrolijk door, en ondertussen zijn we zo overtuigd van het feit dat het hier op het land fantastisch is, dat we iedere andere soort met alle geweld ook op het droge proberen te krijgen.

Met netten tot 60 km (half de afstand Leeuwarden-Amsterdam) lang schrapen we de zeebodem af om in de groeiende eetlust van de mensheid te voorzien. Tonijn, zeilvissen, haaien en vele andere grote soorten die niet frequent voortplanten worden ernstig bedreigd door de massale visserij. Een intercontinentale groep van 2000 wetenschappers, bekend als de census of marine life, geeft hard maar helder aan dat de oceanen in 2050 definitief kapot zullen zijn als de visserij zich op de huidige manier blijft ontwikkelen.

Er zou nauwelijks leven meer zijn om last te hebben van de mate waarin de oceanen verzuren, en dolfijn noch walvis zou nog bestaan om stress te ervaren door de geluidsoverlast van onze schepen. De vele tot-nog-toe niet ontdekte soorten zouden door ons toedoen uitsterven, en wij zouden geen idee hebben van de schade die we hebben veroorzaakt. Eerst omdat de ondoorzichtigheid van water ons heerlijk ontwetend zou houden, vervolgens omdat ook wij er niet meer zouden zijn.