Sebastiaan (1994) werkt als Mathematics en Science docent op de International School Groningen. Als leraar vertelt hij zijn kinderen vaak dat als ze hun best doen om kritische denkers te worden, ze een mooie toekomst kunnen hebben – maar hij weet dat dat een leugen is tenzij we de vele wereldwijde risico’s voor toekomstige generaties erkennen en tegengaan.
Als chronisch hoofdpijnpatient weet hij hoe het is om continu te lijden. Dat wenst hij geen enkel ander individu toe en hij vindt het dan ook gruwelijk dat dit het lot is dat de vele miljoenen dieren in onze bio-industrie opzettelijk wordt aangedaan, evenals onvoorstelbaar veel dieren en soortgenoten voorbij onze landsgrenzen.
Sebastiaan realiseert zich dat onze generatie op den duur met klimaatverandering geconfronteerd zal worden en wil iedereen die zijn zorgen over de toekomst deelt uitnodigen daar via onze organisatie iets aan te doen – om zo de transitie naar een duurzame maatschappij zo geleidelijk mogelijk te maken, en ook van de voordelen van deze transitie te kunnen genieten.