Helemaal niet zo boze wolf

Het is niet meer te missen als je het nieuws een beetje volgt: de wolf is terug in Nederland. Aan het einde van de 19e eeuw verdween de wolf uit ons land. Mensen zagen het dier namelijk als bedreiging of concurrent, voor niets meer dan zijn plezier moorden. Wolven werden daarom opgejaagd en afgeschoten [bron]. De terugkeer van het dier brengt veel teweeg.

De ecologische waarde van de wolf

Vanuit natuurbewegingen komen overwegend positieve geluiden. De wolf draagt ontzettend veel bij aan de biodiversiteit. Wolven zorgen er bijvoorbeeld voor dat de hoeveelheid hoefdieren in hun leefgebied op peil blijft. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een vos, jaagt de wolf alleen op wat die nodig heeft. Daarbij gaat het vooral om zwakke en zieke hoefdieren. De resten die van de gevangen dieren achterblijven, leveren vervolgens voedsel voor vossen, buizerds, raven en andere kleine roof- en aasdieren. Zo draagt de wolf bij aan de biodiversiteit en de balans in het ecosysteem.

Maar dat niet alleen: door de aanwezigheid van de wolf veranderen ook de leefpatronen van de diersoorten waar die op jaagt. Dat wil zeggen: de kuddes van hoefdieren vermijden bepaalde plekken waar ze kwetsbaar zijn voor aanvallen van de wolf. Deze plekken worden vervolgens niet meer begraasd en op natuurlijke wijze bemest door de kuddes hoefdieren, wat ruimte biedt voor andere soorten begroeiing.

Een bekend voorbeeld van de invloed van de wolf is Yellowstone park. In 1995 werden hier wolven uitgezet. Daardoor gingen herten en andere prooidieren sommige rivieroevers vermijden. Dit bood kans aan bepaalde bomen om daar te groeien in plaats van als zaailing te worden opgegeten. Deze bomen trokken vervolgens bevers aan, die het hout gebruikten om dammen te bouwen in de rivier. Deze dammen zorgden voor afwisseling in snel en traag stromend water, waardoor zich poeltjes vormden in het landschap en de rivier ging anders stromen. Het aantal soorten vissen, vogels en insecten steeg [bron].

Kritiek op dit voorbeeld is dat er ook andere aspecten meespelen in deze ontwikkeling van de biodiversiteit in Yellowstone. De wolf wordt wellicht te veel eer toegekend, maar de positieve invloed op het natuurgebied is niet te ontkennen [bron]. Waarom zijn we dan toch zo bang voor de wolf?

Roodkapje syndroom

Ten eerste is er iets wat ook wel het “Roodkapje syndroom” wordt genoemd (bron). Mensen hebben een soort irrationele angst voor de wolf. Deze angst wordt gevoed door de verhalen die al generaties lang worden (door)verteld in onze samenleving. Denk aan “Roodkapje”, maar ook “de wolf en de zeven geitjes”, “de drie biggetjes”, en menig andere populaire serie of film. De wolf is vaak de slechterik of de vijand. Het dier wordt als sluw, gewelddadig en gevaarlijk weggezet.

Dit komt niet uit het niets: de wolf veroorzaakte vroeger overlast en werd daarom ook bejaagd. Maar omdat het vroeger zo was, betekent niet meteen dat dat nu ook weer het geval is. De wolf is niet gevaarlijk voor mensen. Veel mensen gaan ook op vakantie naar gebieden in Frankrijk, Duitsland of Italië waar ook grote roofdieren zijn gevestigd.

Landbouwvee zou in theorie gevaar kunnen lopen. Maar onderzoek naar de situatie in Oost-Duitsland door de universiteit van Wageningen heeft laten zien dat het nemen van preventieve maatregelen, zoals het gebruik van schrikdraad, om vee te beschermen goed werkt. Dierverzorgers zijn het ook wettelijk verplicht om dieren, zowel uit de bio-industrie als dieren die met andere doeleinden worden gehouden, waar nodig te beschermen tegen roofdieren. Wanneer er dus een dier aangevallen en/of gedood wordt door de wolf, ligt de schuld dus bij de verzorger – en niet bij de wolf.

Daarnaast is de hoeveelheid dieren die de wolf aanvalt, niet te vergelijken met de hoeveelheid dieren die we dagelijks naar de slacht sturen voor onze eigen consumptie. De wolf heeft in 2021 in Nederland 227 schapen en 4 kalveren gedood. De mens daarentegen, heeft in datzelfde jaar 672400 schapen en 1548600 kalveren gedood. Daarmee is de selectieve verontwaardiging over de wolf die veedieren aanvalt, op zijn minst hypocriet. Het doden van (vee)dieren is kennelijk enkel acceptabel wanneer het de mens dient, doden is een recht dat alleen de mens toekomt.

De mens als maatstaf

Het gevaar van de wolf is dus minimaal en waar het dier wel gevaar zou kunnen opleveren, is te voorkomen. Dit brengt ons bij het tweede aspect van deze irreële angst voor de wolf. We zijn nog altijd geneigd om dingen alleen vanuit het menselijke perspectief te benaderen. We voelen ons verheven boven en los van de natuur, in plaats van onderdeel ervan. We voelen ons mens, in plaats van een menselijk dier.

Vanuit een mens-centraal perspectief zou je kunnen huiveren bij de terugkomst van de wolf. Maar als we met een breder perspectief naar de komst van de wolf kijken, dan blijkt het tegendeel waar. Het is ook een kwestie van de gevolgen op de korte termijn tegenover de gevolgen op de lange termijn. Op korte termijn – en in de media – zien we vooral het “verlies” van de boeren. Terwijl de lange termijn gevolgen, zoals ook Yellowstone, waarschijnlijk nog een flink aantal jaren op zich laten wachten. Maar dan heb je ook wat: een grotere biodiversiteit, een stabiel aantal hoefdieren, en vooral een niet zo boze wolf.

Een aangepaste versie van dit artikel is maandag 28 november 2022 gepubliceerd in Het Parool. Lees die hier: Al die zorgen om de veronderstelde moordzucht van de wolf zijn onnodig en bovendien hypocriet

Alle vogels zijn verdwenen

Afgelopen 28 september organiseerde PINK! samen met Stichting Solidariteit met Papua een lezing door inheemse vrouwen uit West-Papua over ontbossing. De lezing vond plaats in Utrecht. Naast PINK!’ers, waren er ook leden van Partij voor de Dieren en externen aanwezig.

De avond begon met een introductie door Vien Sawor, een Nederlandse vrouw die geboren is in West-Papua en voorzitter is van Stichting Solidariteit met Papua. Ze vertelde dat zo’n 70% van de biodiversiteit in West-Papua beschermd wordt door inheemse volkeren. Deze inheemse volkeren hebben al generaties lang te maken met de schending van mensenrechten: eerst door kolonialisme, vervolgens door genocide omdat West-Papua bij Indonesië moest horen en nu door de impact van ontbossing.

Verhalen van de vrouwen

De aanwezige inheemse vrouwen stelden zich voor en vertelden hun verhalen. Magdalena begon. Ze is actief bij de mensenrechtenafdeling van een kerk en betrokken bij het onderzoek over ‘All the birds are gone’. Ze hoopt dat het onderzoek de lokale inheemse gemeenschappen aanspoort om zich uit te spreken tegen het onrecht dat hen wordt aangedaan. Dit onrecht heeft te maken met de schijnbeloftes die aan de lokale bevolking worden gedaan. De overheid speelt hier een grote rol in, door bijvoorbeeld te zeggen: “Ja, we willen wel een weg voor jullie aanleggen, maar dan moeten jullie samenwerken met dit houtkapbedrijf.” Soms roept de overheid de bevolking van West-Papua bijeen om een document te ondertekenen. Veel mensen begrijpen niet waar ze precies ‘ja’ op zeggen door te tekenen. Dan blijkt achteraf dat ze hun grond moeten afstaan. Wanneer er vervolgens een houtkapbedrijf komt om het bos te kappen, is de bevolking ten einde raad. Ze hebben namelijk altijd in en met het bos geleefd: de relatie tussen de inheemse volken en het bos is enorm sterk. Toen iemand uit het publiek vroeg wat er zou gebeuren wanneer het bos weg is, moesten de vrouwen een beetje lachen. “Dan zijn wij er ook niet meer.” Magdalena beschreef vervolgens hoe een omgekapt bosgebied verandert in een grote modderpoel na een regenbui. Ze zag een wilde kaketoe die niet meer kon vliegen door de modder aan zijn vleugels.

Een ander probleem dat meespeelt in de mensenrechtenschendingen, naast misleiding en chantage door de overheid, is geweld. Veronica protesteerde tegen de kap van bomen voor palmolie, maar is toen bedreigd door een legereenheid van de overheid. Inmiddels is 700 hectare grond van Veronica’s familie weg. Hun tuinen en de plek voor dieren zijn weg. Waar normaal paradijsvogels, struisvogels en enorm veel andere dieren leefden, is nu een kale vlakte. Veronica zag eens een enkele struisvogel op de grond zitten bij een bos waar gekapt was. Normaliter jaagt de inheemse bevolking op deze dieren, maar er kwam water uit de ogen van de struisvogel: hij huilde. Ze lieten hem in leven.

Natalia beaamt het verhaal van Veronica. De schenders van mensenrechten worden nooit gestraft. Steeds meer grote bedrijven investeren in projecten in West-Papua vanwege hout, palmolie en mijnbouw. Het leger en veiligheidsdiensten beschermen deze bedrijven terwijl zij de longen van de Aarde kapot maken. Daarom komt de lokale bevolking in actie. Natalia werkt samen met een NGO en ziet overal hoe sterk de band van de inheemse bevolking is met het bos dat zij proberen te beschermen.

Rosita is lid van een vrouwenorganisatie die zich inzet voor het behoud van hun leefgebied. Ze geeft aan dat de bovengenoemde situaties overal in West-Papua voorkomen. De overheid benadert de inheemse bevolking wel, maar niet op een eerlijke manier. Er wordt niet geluisterd naar de bevolking: de overheid drukt de eigen plannen hoe dan ook door. De uitkomst is dat er overal bos wordt gekapt. Voor de lokale bewoners is het bos als een hart dat klopt, want uit het bos halen ze voedsel, water en medicijnen. De Aarde is als een moeder die voor de mensen zorgt. Toen Rosita zag hoe het bos verdween, besloot ze dat iedereen moest weten van dit onrecht en sloot ze zich aan bij de vrouwenorganisatie. Ze wil dat ook wij onze stem verheffen en te laten horen wat er speelt in West-Papua, want dit onrecht gaat ons allemaal aan!

De rol van Nederland

De vrouwen benadrukken dat Nederland verantwoordelijkheid moet dragen voor de situatie in West-Papua. Kolonisten uit Nederland brachten veel kennis en leerden de bevolking landbouwtechnieken, maar uiteindelijk leidde die westerse invloed juist tot de huidige problemen. Ook leerde de bevolking van Nederland dat je moet opkomen voor onafhankelijkheid, waardoor West-Papua zich wilde afsplitsen. Dit leidt nog steeds tot conflicten met Indonesië. Rosita vertelde dat mannen die zich uitspreken tegen de overheid meteen gezien worden als terrorist. Protesterende mannen worden bestempeld als separatisten, die West-Papua onafhankelijk willen maken van Indonesië. Daarom is de rol van vrouwen zo belangrijk: als zij zich niet verzetten, is al het bos straks weg. Nederland is dus zowel direct en indirect verantwoordelijk voor de situatie in West-Papua.

Politiek in Indonesië

De vrouwen van ‘All the birds are gone’ willen niet de politiek in. Het gaat namelijk niet alleen om politiek: het gaat om hun land, hun leven, hun eigendom. De politiek in Indonesië beweert juist dat de komst van bedrijven goed is voor de bevolking en er is geen Indonesische Partij voor de Dieren om daar tegenin te gaan. Het unieke aan West-Papua is ook dat alles vanuit Jakarta aangestuurd wordt en de lokale politiek alleen de uitvoering doet. Dit is waarschijnlijk zo gekomen doordat het gebied heel rijk is aan grondstoffen, waar de landelijke overheid van wil profiteren. West-Papua wordt gezien als een soort schatkist voor Indonesië. En omdat het leger erg betrokken is, hebben zij ook belang bij de komst van grote bedrijven, wat mensenrechtenschendingen tot gevolg heeft.

Daarnaast zou de politiek ingaan betekenen dat de vrouwen moeten stoppen met hun activisme. De politiek in Indonesië werkt heel anders dan in Nederland, dus vechten voor je idealen en deelnemen aan de politiek (als je verkozen wordt) gaat niet samen.

Wat jij kunt doen

Naast je uit te spreken over de mensenrechtenschendingen en de politiek aan te sporen om de situatie in West-Papua te veranderen, kun je ook op andere manieren verschil maken. Nederland is de nummer één importeur van palmolie in de wereld, dus let op wat je koopt. Wees ook kritisch over houtkeurmerken, want die zijn niet altijd zo ethisch als ze lijken. Greenpeace heeft veel kennis over welke Nederlandse bedrijven er investeren in plantages in Indonesië. Een voorbeeld is ABP (een groot Nederlands pensioenfonds). Spreek zulke bedrijven erop aan en houd hen verantwoordelijk.

Een natuurinclusieve samenleving is er niet alleen voor de mens

Gisteren presenteerde de Jonge Klimaatbeweging hun nieuwe visiedocument, de Jonge Klimaatagenda 3.0. Het idee is dat deze klimaatagenda beschrijft hoe Nederland er in 2040 uit zal zien in een ideale wereld. Hiervoor zijn meerdere rondes van Klimaatdialogen georganiseerd, waarbij afgevaardigden van allerlei jongerenorganisaties hebben kunnen meepraten over de verschillende onderwerpen. Ook PINK! was bij deze Klimaatdialogen aanwezig.

Helaas heeft PINK! moeten besluiten om de Jonge Klimaatagenda 3.0 niet te ondertekenen. PINK! draagt de Jonge Klimaatbeweging een warm hart toe en is blij dat er steeds meer gebeurt op het gebied van jongerenparticipatie. Daarom was dit geen makkelijke beslissing. Doorslaggevend was het opnemen van verschillende niet-duurzame energiebronnen en de mens-centrale ondertoon van het hele stuk. Dit artikel licht onze kritiek puntsgewijs toe.

Kernenergie

Er wordt in het visiedocument gepleit voor verschillende vormen van “duurzame” energie, waar PINK! niet achter staat. Eén daarvan is kernenergie. Het is al een stap vooruit dat kernenergie niet bestempeld wordt als hernieuwbaar, omdat het afhankelijk blijft van een eindige bron: uranium. PINK! vindt dat er ook als “laatste redmiddel” geen kernenergie moet komen. Zeker geen nieuwe kerncentrale. De kosten, materialen, tijd én schadelijke uitstoot voor een kerncentrale leiden alleen maar af van de daadwerkelijke oplossing: betere en wellicht nieuwe bronnen van écht duurzame, hernieuwbare energie. PINK! stopt deze middelen liever in onderzoek en productie van deze bronnen.

Biomassa

Ook wordt er gepleit voor biomassa van reststromen. Ook dit is een stap vooruit ten opzichte van de massale ontbossing en vervuilende transport, waar biomassa nu mee gepaard gaat. Het blijft alleen zo dat biomassa verre van gezond is voor dier en milieu. Er komen allerlei schadelijke stoffen vrij bij de verbranding, zoals fijnstof. Dat maakt energie uit biomassa verre van duurzaam, ook als het gaat om reststromen.

‘Groen’ gas

Een andere energiebron, die wordt aangedragen in de Jonge Klimaatagenda, is ‘groen’ gas. Tussen aanhalingstekens, want hoe groen is dat gas nou echt? Groen gas wordt gemaakt door het vergisten van groente-, fruit- en tuinafval, maar ook afval uit de landbouw of industrie. Denk bijvoorbeeld aan mest, maar soms ook wel eens slachtafval. Het gas dat door de vergisting vrij komt, moet eerst nog gezuiverd worden. Stoffen als zwavel en CO2 moeten worden verwijderd. Dit kost ook weer veel energie en geld. De term ‘groen gas’ is vaak misleidend, omdat het niet per definitie duurzaam is. De bron is lang niet altijd duurzaam, en de productie ervan ook niet.

Mens-centraal

Daarnaast is het stuk erg mens-centraal geschreven. PINK! is van mening dat het mens-centrale denken een van de oorzaken van de huidige problemen rondom klimaat en biodiversiteit is. Zo staat er bijvoorbeeld “[o]p deze manier beschermen we wat ons in leven houdt en zal helpen overleven in de toekomst”. Dit is een dienstbare blik op de natuur. Er staat wel dat wederkerigheid centraal moet staat in onze relatie met de natuur, maar dit concept mist in de rest van het stuk. Het gaat alleen over het nemen en profiteren van de natuur, in plaats van de intrinsieke waarde van de natuur te erkennen. Hierbij zouden we een voorbeeld moeten nemen aan hoe inheemse volkeren samenleven met de natuur. Zij dragen op het moment zorg voor 80% van de biodiversiteit op de wereld. Het is een groot gemis dat de kennis van inheemse volkeren niet wordt omarmd in deze visie op de toekomst. Het lijkt alsof we het wiel opnieuw moeten uitvinden, terwijl de kennis gewoon al in de wereld te vinden is.

Waar zijn de dieren?

Niet alleen de natuur wordt tekort gedaan in de Jonge Klimaatagenda: de rechten en het welzijn van niet-menselijke dieren missen vrijwel helemaal in het stuk. Er wordt alleen gesproken over dieren wanneer zij toevallig ook profijt hebben van de maatregelen voor mensen. Of wanneer zij een rol hebben in het in stand houden van een wereld waar mensen kunnen leven. PINK! ziet de intrinsieke waarde van dieren. Ook zonder nut voor de mensen hebben zij recht op een gezonde leefomgeving. Dierenwelzijn wordt zelfs alleen benoemd in relatie tot ons voedselsysteem. Dierenwelzijn moet een belangrijk aandachtspunt zijn bij álle activiteiten die we als mens ondernemen. Dán is er pas sprake van wederkerigheid.

Kortom, de Jonge Klimaatagenda schetst een visie van de toekomst waar PINK! zich niet in kan vinden. Dieren moeten een centralere rol kijken in onze samenleving, en we moeten durven te kiezen voor echte duurzame oplossingen in plaats van afleidingsmanoeuvres richting oplossingen die vooral goed zijn voor de fossiele en bio-industrie. Zodat in 2040 en nog lang daarna de planeet leefbaar blijft voor alle levende wezens.

Meer weten?

Lees hier de Jonge Klimaatagenda 3.0
Lees hier het politiek programma van PINK!

De Nederlandse Klimaatmissie

Bestrijd de klimaatcrisis met de Nederlandse Klimaatmissie. Dé missie waarin wetenschappers en jongeren samen gaan om in 10 jaar naar 0% CO2-uitstoot te gaan. De politici van nu doen te weinig en wij zitten straks met de sores. Lees de plannen in de folder & teken de petitie!

Lees hier de plannen in de folder:

Teken hier de petitie.

Stickeractie tegen Wereld Melkdag 1 Juni

1 Juni is het Wereld melkdag: Een dag waarop een industrie wordt gepromoot die eigenlijk niet zou moeten bestaan. Daarom komt PINK! met stickers om ons te wapenen tegen de melkindustrie. Het moet afgelopen zijn met het fabeltje waarbij de koe vrolijk in de wei staat met haar kalf. Kijk de video hieronder voor meer informatie, of lees de tekst onder het filmpje:

1 juni is het Wereld Melkdag. Een dag waarop een industrie in het zonnetje wordt gezet die schadelijk is voor dier, mens én natuur. Zo slachtten we in Nederland in 2017 1,5 miljoen kalfjes, omdat je als mannelijk kalf blijkbaar geen andere functie hebt dan vleesproductie

De melkindustrie heeft veel negatieve gevolgen, die we niet allemaal kunnen bespreken. Het is namelijk tijd voor actie. Mensen moeten weten wat er schuilgaat achter een pak melk. Laten we mensen wakker schudden!

Daarom heeft PINK! stickers ontworpen en laten drukken. De stickers bevatten korte teksten die als confronterend ervaren kunnen worden. Dit zijn de stickers: ‘Melk jij je moeder ook elke ochtend? Koeienmelk = moedermelk’, ‘Voor dit product zijn pasgeboren kalfjes permanent van hun moeder gescheiden. Kies leedvrij. Kies plantaardig’, en ‘Niet je moeder? Niet je melk. Melk is voor baby’s’. Wat je doet met de stickers is aan jou. Plak het op je laptop, op de melkproducten van je huisgenoten. Bedenk wat leuks, maar onthoud dat wij niet verantwoordelijk zijn voor eventuele overtredingen van de wet!

Wil je stickers ontvangen? Stuur dan een berichtje naar politiek@pinkpolitiek.nl Je kunt ook samen met andere PINKers in jouw omgeving een bestelling plaatsen, dat scheelt ons werk en is beter voor het milieu. Iedereen krijgt een vast aantal stickers en een goede verdeling van de drie soorten stickers. Ga vooral stickers plakken, want de koeien hebben ons nodig!

We rekenen op je, tot snel!

Voor Boeren, Tegen Intensieve Veeteelt

Opiniestuk door Tyler Rozema, bestuurslid afdeling Noord-Nederland 2019.

Vandaag hebben duizenden boeren geprotesteerd in Den Haag. Zij zijn boos omdat zij vaak worden aangewezen als milieuvervuilers. Meerdere partijen, zoals de Partij voor de Dieren en GroenLinks, kaarten dit al langere tijd aan, en het aansluiten van D66 bij onze kant met het woord van Tjeerd de Groot lijkt de druppel te zijn geweest voor vele boeren in Nederland.

PINK! respecteert deze actie. Iedereen heeft het recht om te protesteren, dus ook deze boeren. Wij willen dit moment nemen om onze visie te delen: Wij zijn tegen intensieve veeteelt, maar niet tegen boeren.

Het feit is en blijft dat de bio-industrie en de productie van dierlijke producten de grootste vervuilende factoren ter wereld zijn. Dit is door de wetenschap al meermaals aangetoond, dat kunnen we niet ontkennen. Het inkrimpen van de veestapel en de overstap naar een plantaardig(er) dieet zijn essentiële stappen in het bevechten van de klimaatcrisis en het leefbaar houden van de planeet.

Natuurlijk willen we echter niet dat de boer alleen komt te staan. Natuurlijk willen wij niet dat boeren hun inkomensbron weg moeten doen en het daarna maar uit moeten zoeken. De boeren zijn grotendeels slachtoffer van het huidige systeem.

De prijs van dierlijke producten als vlees en zuivel is absurd laag. De concurrentie van spotgoedkope producenten uit het buitenland in combinatie met de uitknijping door supermarkten dwingt de Nederlandse boeren om hun veestapels zo extreem groot en niet diervriendelijk mogelijk te maken om het hoofd boven water te kunnen houden.

PINK! wil over naar een agrarisch systeem waar dit niet nodig is. Wij willen over op een systeem waar de boeren een eerlijke prijs krijgen voor de producten die zij leveren. Wij willen af van de buitenlandse import van dierlijke producten en producten bestemd voor de veeteelt. Wij willen dat overheidssubsidies niet langer worden gebruikt om de prijs van dierlijke producten kunstmatig laag te houden, maar om boeren te ondersteunen in de transitie naar een duurzame vorm van landbouw waarmee zij toch een fatsoenlijk en eerlijk inkomen kunnen verdienen.

Wij zijn het niet eens met het huidige landbouwsysteem, en wij willen werken aan oplossingen waarbij het welzijn van dieren en de planeet altijd wordt gegarandeerd. Maar vanzelfsprekend willen wij niet dat de boeren hierbij ondergesneeuwd raken. Ook bij een duurzaam systeem is hun verdienste in de voedselvoorziening essentieel. Het systeem moet om, maar ook in dit nieuwe systeem zijn boeren nodig. Boeren die de ruimte hebben om hun werk te doen op zo’n manier dat dieren de ruimte hebben om hun natuurlijke gedrag te vertonen, en de planeet leefbaar blijft.

Wij hopen alleen dat boeren ook graag een deel van dit nieuwe systeem willen zijn.

Meer informatie over onze visie op landbouw kun je vinden op deze pagina.

Onze Klimaatstaking

In de aanloop naar de Zweedse verkiezingen afgelopen zomer kreeg de toen 15-jarige Greta Thunberg internationale aandacht omdat zij staakte om aandacht te eisen voor klimaatverandering. Uit solidariteit heeft PINK! toen ook 3 weken continu gestaakt.

Sindsdien zijn de klimaatstakingen een globaal fenomeen geworden, waar Nederland een rol in blijft spelen. Ondertussen zijn er meerdere steden in Nederland waar wekelijks gestaakt wordt, en is er een brede coalitie ontstaan van organisaties die de stakers willen steunen.

Hoogtepunten

Dag 1 (4 september)

Het begon allemaal op 4 september met een boodschap aan de jongeren van Nederland:

Vandaag zit PINK! voor het klimaat in Den Haag. We zijn geïnspireerd door de 15-jarige Greta Thunberg, die al twee weken staakt voor het Zweedse parlementgebouw. Ze maakt zich zorgen over haar toekomst en wil dat het klimaat een hogere prioriteit krijgt bij haar overheid.
Om solidariteit te tonen en omdat we ons herkennen in Greta haar zorgen steunen wij haar door net als zij tot aanstaande zondag te staken. Doe je mee?

Niemand had kunnen voorspellen hoeveel groter het zou worden, zowel in Nederland als internationaal.

Stakers worden geïnterviewd

Het journaal bericht over onze staking

Marianne Thieme in gesprek met stakers

Confrontatie met de uitvoerende macht

Dag 2 (5 september)

Na één dag zou het sceptici nog vergeven kunnen worden om te denken dat de stakers vooral geen zin hadden in school (zoals de Telegraaf 2 weken later nog steeds zou beweren) maar op dag 2, nadat ze de media al hadden gehaald, en ondanks verschrikkelijk weer, waren onze stakers weer vroeg aanwezig om politici te confronteren met de gevolgen van hun gebrekkig beleid.

v.l.n.r. Pieter, Yanna, Geertje & Isabelle

De regen duurt voort

Dag 3 (6 september)

Jesse Klaver fotobomt de klimaatstakers

Groenlinks zet zich al jaren in om te proberen een behoud van economische groei te combineren met groen beleid, o.a. om klimaatverandering tegen te gaan.

Lesdag 1 (7 september)

Op vrijdag 7 december krijgen de stakers, ter plekke bij de Tweede Kamer, les over klimaatverandering van aardrijkskundeleraar Casimir ten Have van middelbare school De Vrije Ruimte.

Casimir ten Have geeft les over klimaatverandering

Stakers verdiepen zich in klimaatverandering

Grote demonstratie (8 september)

Op de vijfde dag van de klimaatstaking hebben veel verschillende groepen zich bij ons aangesloten. O.a. Den Haag Fossielvrij, Partij voor de Dieren Den Haag, DWARS Leiden-Haaglanden en de Grootouders voor het Klimaat kwamen hun steun betuigen.

De demonstratie komt op gang

Jesse Klaver sluit zich aan

Christine Teunissen sluit zich aan

Sandor van Gessel

Falco van Hassel

De demonstratie is een groot succes

Zondag (9 september)

Yanna, Isabelle en Geertje zijn niet te stoppen

Dag 7 (10 september)

Het onbegrip begint op te bouwen

Wat is er nodig voor politici om wakker te worden?

Dag 8 (11 september)

Pieter vindt een politica die wel wakker is

Het is het begin van iets buitengewoon moois

Dag 9 (12 september)

Na ruim een week werd het de media duidelijk dat onze stakers echt gecommiteerd waren, en groeide hun interesse weer. Op dag 9 kwam het Algemeen Dagblad langs voor een artikel en een videoverslag.

v.l.n.r. Ivo, Anne-Laure, Stijn, Ellis, Ianthe & Sandor

Dag 10 (13 september)

Op dag 10 van de klimaatstaking konden onze stakers het zich echt niet verloorloven om cameraschuw te zijn. Zowel Hart van Nederland als ons eigen productieteam waren aanwezig om de stakers stevig te ondervragen en hevig in beeld te zetten.

Marilena van der Pol

Roel Gigengack

Erik Puijk

Confrontatie met Wiebes (14 september)

Aan het eind van de tweede week waren wij nog altijd luid en zichtbaar aanwezig bij het Binnenhof. Minister van Economische Zaken en Klimaat Eric Wiebes kwam zelfs langs, maar vooral om onze stakers een tik op de vingers te geven. Gelukkig was RTL nieuws erbij om vast te leggen hoe slecht dat hem afging.

Chris Heidstra staakt mee

De koningin van de jeugd gebruikte ook haar troonrede om het te hebben over het klimaat en hoe belangrijk een gezonde planeet is voor de jonge generatie.

Dag 12 (15 september)

Weer een nieuwe week voor de boeg!

Prinsjesdag (18 september)

Lammert van Raan en Christine Teunissen sluiten zich aan

Het kamerlid en de senator van de Partij voor de Dieren zetten zich al lange tijd in voor de doelen die de klimaatstakers de politiek willen zien halen.

Verder week 3 (september 19-21)

Woensdag

Rechts Geertje, die zelfs op haar verjaardag bleef staken

Donderdag

We staakten samen met de Grootouders voor het Klimaat

Vrijdag

v.l.n.r. Ianthe, Roel & Geertje

Klimaatfestival (22 september)

Op 22 september sprak Jan Terlouw op het klimaatfestival van Milieudefensie. Ons interim-bestuurslid promotie Stijn Hes maakte gebruik van de gelegenheid om het verband te leggen tussen het Terlouwmanifest en onze klimaatstaking, en meneer Terlouw namens jongeren te bedanken.

Bezoek van Greta (5 oktober)

Greta Thunberg staakt mee

Esther Ouwehand sluit zich aan

Demonstratie in Brussel (6 oktober)

1500 mensen verzamelen bij het Europees parlement

O.a. onze stakers begeleiden de menigte

Ianthe Minnaert is één van de 28

“Everything needs to change and it needs to happen now!” zei Greta Thunberg bij de demonstratie. Onze stakers waren erbij, op uitnodiging van GreenPeace België. Het was het begin van de demonstraties in Brussel, die sindsdien een wereldwijde indruk hebben gemaakt.

Klimaatstakingen

Klimaatverandering gaat het onmogelijk maken voor jongeren om een normaal leven te leiden, tenzij er snel iets wordt gedaan. Maar het wordt steeds duidelijker dat volwassenen zichzelf er niet toe kunnen zetten om onze toekomst zeker te stellen, en ondertussen hebben ze ons vastgezet door leerplicht. Dat pikken we niet langer. School heeft alleen zin als we een toekomst hebben, dus laten we die eerst zeker stellen!

De klimaatstakingen zijn over de hele wereld bezig, en worden steeds groter. Nederland was na Zweden het eerste land waar klimaatstakingen werden georganiseerd, toen PINK! in september 3 weken lang staakte in Den Haag. Ondertussen zijn veel meer organsiaties en individuën betrokken.

Hier vind je alles over de waar, wanneer en waarom van de stakingen, inclusief een uitleg over waarom jij het recht hebt om te staken, en hoe je die ook van je school kunt krijgen.

Waar wordt al gestaakt?

Naast de plekken die al op de kaart staan, zijn er allemaal steden waar jongeren al aan de slag willen. Als er nog niets in jouw buurt is, laat ons weten dat je voor je idealen uit wil komen, en wij koppelen je aan andere jongeren in je omgeving. Of je kunt natuurlijk alleen beginnen, net als de grote klimaathelden zoals Greta uit Zweden en Lilly uit Zeist.

Wanneer wordt gestaakt?

Onder de naam ‘Fridays for Future’ vind wereldwijd in steeds meer steden iedere vrijdag een staking plaats. Weet jij van een staking die nog niet in onze agenda staat? Laat het ons weten!

Bekijk de complete agenda

Waarom wordt gestaakt?

Klimaatverandering is één van de grootste risico’s waar de mensheid ooit mee om heeft hoeven gaan. Maar in Nederland hebben we nog een reden om te staken. Want wist je dat staken voor ons de enige manier is om niet steun te bieden aan een regering die illegaal handelt!

Met het Urgenda vonnis heeft een rechter aangegeven dat de Nederlandse regering zó weinig doet tegen klimaatverandering, dat de veiligheid van burgers bedreigd wordt. Maar dat is één van de belangrijkste verantwoordelijkheden van de overheid, en zij zijn verplicht om die na te komen.

Hoe krijg je recht om te staken?

Volgens de Nederlandse grondwet heb jij als burger demonstratierecht. De leerplichtwet beperkt dit recht voor jongeren die nog geen 16 zijn, of nog geen diploma hebben. Eigenlijk mag dat niet, maar jouw schoolleiding zal toch verwachten dat je je aan de leerplichtwet houdt.

Gelukkig geeft de leerplichtwet jou ook een manier om stakingsrecht aan te vragen. Wij hebben een brief opgesteld waarmee je dat recht kunt aanvragen. Bekijk de brief met een ouder/verzorger, om te zorgen dat je de juiste stappen neemt, maar weet dat je het recht hebt.

Betrokken organisaties

Er zijn veel organisaties die samenwerken om klimaatstakers te steunen. Allemaal vinden we het belangrijk dat jongeren een stem hebben en dat hun toekomst serieus wordt genomen door politici.

Contact

Voor alle vragen, opmerkingen, ideeën, verzoeken of aanboden rondom de klimaatstakingen kun je contact opnemen met de algehele coördinator via fridaysforfuturenl@gmail.com.

Als jouw/uw mail specifiek betrekking heeft tot de rol die PINK! speelt, stuur dan de mail naar klimaat@pinkpolitiek.nl.

PINK! maant winkelend publiek in Leeuwarden tot soberheid

Uit de Leeuwarder Courant, 2 augustus. Door Willem Bosma, Friesland

Het mensdom leeft op te grote voet. Met die boodschap stapten jonge leden van de Partij voor de Dieren woensdag op het winkelpubliek in hartje Leeuwarden af.

Aanleiding voor het folderen van jongerenorganisatie PINK! was de Earth Overshoot Day (EOD). Dit is de dag waarop de wereldwijde consumptie voedsel, kleding, huisvesting, spullen en brandstof het productie- en herstelvermogen van de planeet zou overtreffen.

Volgens een complexe berekening was dat dit jaar op 1 augustus. Tot 1970 heeft de aarde de mondiale consumptie kunnen bijhouden, nu staan er dus nog vijf maanden van interen op reserves voor de deur. ,,We moeten omschakelen’’, zegt PINK!-bestuurslid Marjolein Moeijes (26) uit Rotterdam. ,,Een plantaardig dieet kan een goede eerste stap zijn.’’

Voorzitter Sebastiaan Wolswinkel (24) is op de fiets uit Oldeberkoop gekomen, wat naar zijn oordeel ook helpt. Als wiskundige begrijpt hij dat er op de jaarlijkse berekening van een overconsumptiedag veel valt af te dingen.

,,Je bent een beetje aan het chargeren, maar mensen kunnen het idee wel bevatten. Studerende jongeren zeker. Ze kennen de dag maar al te goed dat de studiefinanciering op is.’’ Wolswinkel denkt dat jongeren, meer dan hun ouders, op zoek zijn naar ,,betekenis’’ en ,,echte waarde’’, in plaats van hun geluk te ontlenen aan luxe spullen en maaltijden.

Mensen die de uitputting van grondstoffen of voedselvoorraden wijten aan overbevolking, krijgen van de PvdD-jongeren lik op stuk. ,,Minder dan een kwart van alle mensen verbruikt driekwart van alle grondstoffen. Er zou genoeg kunnen zijn voor iedereen.’’

Om dat de illustreren bestaat er ook een Overshoot Day per land. In Qatar en Luxemburg hebben ze al in februari hun denkbeeldige rantsoen verbruikt. Nederland, de VS en Rusland schieten er in april overheen.

Voor een gering beslag op de aarde moet je op de Balkan en het Zuidelijk Halfrond zijn, met Vietnam als uitschieter. Daar valt de nationale overschrijding pas op 21 december. De PINK!-leden hopen dat ze de Nederlandse dag langs politieke weg naar achteren kunnen krijgen.

Jonge Klimaatagenda

De jonge klimaatagenda is meer dan een manifest. Het is een gedetailleerde uiteenzetting van de wensen van ongeveer 60 jongerenorganisaties op het gebied van wonen, werken, mobiliteit, onderwijs en voeding. PINK! vindt de ambities van de klimaatagenda doorgaans niet krachtig genoeg, maar ziet heel graag een beweging in de richting van de toekomst die het beschrijft.

Wij betreuren dat onze omgang met niet-menselijke dieren geen onderwerp is, en dat het woord ‘natuur’ maar drie keer voorkomt in de hoofdtekst. Op onderwijs zien we onvoldoende visie en wij vinden het simplistisch om de economie alleen maar vanuit het thema ‘werken’ te benaderen, in plaats van als kernvraagstuk.