Pers kan contact opnemen met voorzitter Xenia Minnaert via +31 6 13983455
Het kabinet is gevallen. Zeker na de berichtgeving van de afgelopen dagen, is PINK! hier niet rouwig om. Er worden politieke spelletjes gespeeld op basis van onwaarheden en over de rug van kwetsbare mensen. Als dat het fundament van je beleid vormt, dan is het beter als je opstapt. Wij hebben het volste vertrouwen in de kracht van het verhaal van de Partij voor de Dieren, waarin compassie voor elk levend wezen op de planeet over de landsgrenzen heen centraal staat. Politieke standpunten die alleen maar gaan over haat tegen bepaalde groepen, kunnen en mogen niet overheersen. Op naar de verkiezingen en een groener, socialer en diervriendelijker Nederland!
Wereldmelkdag
Jij laat je toch niet wijsmaken dat je melk nodig hebt?
“Melk is goed voor elk”, maar is dat ook echt zo? De meesten van ons zijn opgegroeid met het idee dat je melk nodig hebt om een gezond leven te hebben. Onderzoek laat zien dat het tegendeel waar is. En waarom dan melkproducten eten en drinken als het voor ontzettend veel dierenleed zorgt?
Daarom gaan PINK!, de jongerenorganisatie van de Partij voor de Dieren en social media fenomeen Lekkermenselijk, samen de strijd aan om af te rekenen met misvattingen over melkconsumptie. Met als doel: mensen bewust maken van de impact van melk op de dieren, het milieu en je gezondheid. Het is tijd om de leugens van de zuivelindustrie te ontmantelen!
Ontvang het anti-melk campagnepakket!
Nu als tijdelijk welkomstcadeau voor nieuwe leden.
Voordat een zoogdier in de melkveehouderij, zoals een koe, geit of schaap, melk produceert, moet die eerst zwanger worden. Dit gebeurt op een kunstmatige manier, dit betekent dat mensen hun arm in de anus van de koe steken, en dan een rietje met sperma via de vagina binnen brengen. De koe wordt tijdens de zwangerschap in een stalen kooi gehouden. Nadat de moeder zwanger is geweest en een band heeft opgebouwd met haar jong tijdens de zwangerschap, wordt het kalfje direct bij de moeder weggehaald.
De vrouwelijke kalfjes staan hetzelfde lot te wachten als hun moeder. De mannelijke kalfjes hebben daarentegen niet veel “nut”, omdat die geen melk produceren. Die gaan daarom naar een vetmestbedrijf waar ze meestal binnen 8 maanden naar de slacht gaan.
Het proces met de zwangerschap herhaalt zich keer op keer, totdat de kosten van de moeder hoger zijn dan de inkomsten. Dat houdt in, de moederkoe geeft “idealiter” ongeveer 25 tot 30 liter melk per dag. Op het moment dat een koe minder melk gaat geven, wordt ze naar de slacht gebracht. Meestal gebeurt dit als ze ongeveer 6 jaar oud is.
Ter vergelijking: In de natuur geeft een koe zo’n vier tot acht liter melk per dag. Aan haar kalf natuurlijk. Een koe wordt van nature zo’n 20 jaar.
Het maken van zoveel meer melk dan wat natuurlijk is voor een koe, zorgt voor gezondheidsproblemen. Stichting Wakker Dier: ‘Jaarlijks heeft meer dan de helft wonden en ontstekingen aan hun klauwen (voeten). Een op de vijf is kreupel en een op de vier heeft last van pijnlijke ontstekingen aan haar uier [Mastitis]. Ook baarmoederontsteking na de bevalling komt veel voor, bij een op de vijf koeien.’
Melkproducten eten en drinken is niet duurzaam om verschillende redenen. Het grootschalig kappen van bomen voor sojaplantages, die dienen als voer voor dieren, leidt tot ontbossing en het verlies van waardevolle ecosystemen. Dit zijn leefgebieden voor mensen en andere dieren.
Daarnaast zorgen de uitwerpselen van dieren in de zuivelindustrie voor een hogere stikstofuitstoot, wat leidt tot lucht- en waterverontreiniging.
Bovenstaande punten hebben negatieve gevolgen op het milieu en de biodiversiteit. Gelukkig zijn plantaardige alternatieven veel duurzamer. In een speciaal rapport van het IPCC over voedsel wordt een veganistisch dieet genoemd als de meest duurzame keuze.
De tegenstrijdigheid van de Verenigde Naties
De Food and Agriculture Organization (FAO) is een onderdeel van de Verenigde Naties dat internationale inspanningen leidt om honger te bestrijden. De FAO organiseert Wereldmelkdag, een campagne om het belang van melk als wereldwijd voedsel erkennen.
Het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) is een onderdeel van de Verenigde Naties dat verantwoordelijk is voor het beoordelen van de wetenschap met over klimaatverandering. Het IPCC concludeert via onderzoeken om klimaatverandering tegen te gaan dat een dieet zonder zuivel het meest duurzaam is.
Graag dit invullen én op versturen drukken. Als de aanvraag geslaagd is, ontvangt u van ons een bevestigingsmail. Let op: – Maximaal 1 pakket per persoon. – We kunnen de pakketten alleen versturen naar Nederlandse adressen.
– Bestellen kan tot en met 30 augustus. Begin september worden alle pakketten opgestuurd.
Vacature: Commissie inclusiever herschrijven politiek programma
Er kan niet meer op deze vacature gereageerd worden.
Tijdens het voorjaarscongres op 20 en 21 mei is er een motie aangenomen om het politiek programma te herschrijven. Het doel is om het politiek programma van PINK! inclusiever te maken naar niet-menselijke dieren. Lees de hele motie onderaan deze pagina.
Taakomschrijving
Deze tijdelijke commissie zal het hele politieke programma doorlopen om het taalgebruik te verbeteren in het kader van inclusiviteit. Met name voor het inclusief refereren naar niet-menselijke dieren heeft de Nederlandse Vereniging voor Veganisme (NVV) richtlijnen opgesteld. De commissie kijkt zelf naar welke onderdelen van deze richtlijn nuttig zijn voor het politiek programma. Ook staat het de commissie vrij om andere bronnen te gebruiken.
Het herschrijven van het politiek programma heeft een strakke deadline, zodat het voorstel op tijd gepubliceerd kan worden voor de leden. Dan kunnen er nog amendementen op worden ingediend. Houd rekening met een tijdsbesteding van gemiddeld 4 uur per week, inclusief meerdere bijeenkomsten in de periode tussen juni en eind augustus.
Let op: De inhoud van het politiek programma kan alleen veranderd worden door middel van amendementen op het congres. De commissie zal de bewoording van de huidige beleidspunten aanpassen. Beleidspunten blijven qua inhoud zoals ze zijn. Over het voorstel van de commissie zal op het najaarscongres 2023 gestemd worden.
Wil je deelnemen in deze tijdelijke commissie? Leuk! Meld je aan door een korte motivatie te mailen naar politiek@pinkpolitiek.nl. Aanmelden kan tot 11 juni om 23.59.
Motie Inclusief taalgebruik
Constaterende dat:
het huidige politieke programma niet volledig toereikend is in het met respect spreken over niet-menselijke dieren.
Overwegende dat:
het gebruik van inclusief taalgebruik van groot belang is in de strijd voor dieren-emancipatie;
inclusief taalgebruik over niet-menselijke dieren en veganisme ook mensen dichter bij elkaar brengt;
Verzoekt het bestuur:
een groep enthousiaste leden aan te stellen om het politiek programma te herschrijven zodat het programma minder onderdrukkend is naar niet-menselijke dieren;
hiervoor de handvatten ‘vegan taalgebruik‘ van de Nederlandse Vereniging voor Veganisme als richtlijn te gebruiken;
deze groep de taak te geven om het programma inhoudelijk zo min mogelijk te wijzigen;
het herschreven politiek programma voor te leggen aan de ALV tijdens het najaarscongres 2023 als congresstuk, zodat het kan worden geamendeerd en goedgekeurd als nieuw politiek programma.
Weet jij al op wie je gaat stemmen? Je kunt op 15 maart je stem uitbrengen voor de Provinciale Staten- en Waterschapsverkiezingen. Jouw stem in de Provinciale Staten bepaalt indirect ook wie er in de Eerste Kamer komt. Al deze bestuurslagen kunnen veel betekenen voor dier, natuur en milieu. Het is dus extra belangrijk om hier te kiezen voor een groene, diervriendelijke partij.
Ook dit jaar zijn er weer veel PINK!ers verkiesbaar namens de Partij voor de Dieren. We hebben zelfs 2 PINK!-lijsttrekkers! We stellen al onze kandidaten graag aan je voor. Door te stemmen op een PINK!er, geef je een duidelijk signaal af dat jongeren beter gerepresenteerd moeten worden in de politiek. De keuzes die nu gemaakt worden, gaan namelijk over ónze toekomst. Ga dus stemmen en stem op een jongere!
Drenthe
#5 Provinciale Staten Drenthe
Samantha Boxman
Mijn is Samantha Boxman. Ik ben 25 jaar oud en woonachtig in Zwartemeer. Als natuurliefhebber gaat mij de natuur aan het hart. Onze bossen en heidevelden verdienen het om beschermd te worden tegen de economische groeizucht van regerende partijen.
Drenthe moet niet veranderen in een groot recreatiepark waarin korte termijn belangen de overhand nemen. De bossen en heidevelden zijn het leefgebied voor vele soorten planten en dieren. Dit moet te allen tijde gekoesterd worden. Waar de natuur onder druk staat, moet ruimte worden gemaakt voor behoud en herstel.
Laten we datgene wat ons allen aan het hart gaat niet uit het oog verliezen. Stem daarom op 15 maart Partij voor de Dieren!
Flevoland
#2 Provinciale Staten Flevoland
Kjell van Wijlandt
Gemeenteraadslid Partij voor de Dieren Almere
Ik ben Kjell van Wijlandt, een geboren en getogen Almeerder van 28 jaar. Naast mijn inzet voor de Partij voor de Dieren ben ik actief als maatschappelijk werker in een wijkteam en ben ik gemeenteraadslid in Almere.
Een van mijn favoriete plekken in Flevoland is het Lumièrepark in Almere. Een stadspark waar je fijn kunt wandelen en zitten, maar dat ook op sommige plekjes wat dichter bos heeft.
Ik heb mij aangesloten bij de Partij voor de Dieren omdat dit de enige partij is die niet denkt aan slechts de belangen van de mens, maar aan alles dat leeft. De manier waarop de mens met dieren omgaat zorgt ervoor dat ik mij soms boos of verdrietig kan voelen. Deze emoties maken in mij een grote drive los om onze omgang met dier en natuur te veranderen, zodat iedereen, mens en dier, een prettig leven kan leiden. Die drive en mijn vasthoudendheid zet ik graag om in daden, en waar kan ik dat beter doen dan in de provincie? Want in de provincie gaat het over de jacht, de hengelsport en de veehouderij. Toch heb ik ook veel vertrouwen in de veranderkracht van deze provincie, die eigenlijk nog steeds in ontwikkeling is, pioniert, en waar ik al mijn hele leven woon en mag zijn.
#5 Provinciale Staten Flevoland
Marilena van der Pol
Fractieassistent Partij voor de Dieren Almere & Oud-voorzitter PINK! Flevoland
Al van jongs af aan maak ik me zorgen over klimaatverandering, en nu worden de problemen die daarbij komen kijken ook steeds meer zichtbaar. Ik heb een groot hart voor dieren, en ik kan niet tegen onrecht. Alle dieren in Nederland zouden een eerlijke kans op overleven moeten krijgen, in de natuur in Flevoland en in de vele grootschalige veehouderijen.
Wat mij betreft is de Partij voor de Dieren de enige partij die de samenhang tussen alles op aarde ziet en op waarde kan schatten. Alle crises die nu in Nederland spelen zijn niet uit het niets ontstaan, maar ze hangen samen, en ze kunnen opgelost worden door op een betere manier met de natuur en de dieren om te gaan. Daar zet ik mij graag voor in in Flevoland!
Gelderland
#5 Waterschap Rivierenland
Hugo van Bree
Hugo van Bree (1997) is op dit moment student aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Hij doet de master Spatial Planning met de specialisatie Cities, Water and Climate Change en wil deze wetenschappelijke kennis inzetten bij het waterschap. Hij maakt zich hard voor duurzaamheid en de manier waarop mensen hun gedrag moeten aanpassen om klimaatverandering af te remmen. Hij is bezig met het schrijven van zijn masterscriptie over circulaire economie, waarbij hij onderzoek doet naar de manier waarop beleid omtrent dit thema het best kan worden gemaakt en geïmplementeerd, om zo stap voor stap naar een circulaire economie te gaan, zonder veel weerstand. Mensen moeten hiervoor hun gedrag aanpassen, maar dat moet in kleine stapjes gebeuren.
Daarnaast is Hugo nu ook onderdeel van de Universitaire Studentenraad van de Radboud Universiteit, waar hij zich met name bezighoudt met welzijn van studenten en de duurzaamheid van de universiteit. Daarnaast is hij voorzitter van de mobiliteitswerkgroep van studentenvakbond AKKU, die zich met name bezighouden met het verbeteren van het gebruik van openbaar vervoer voor studenten.
#9 Waterschap Vallei en Veluwe
#14 Provinciale Staten Gelderland
Falco van Hassel
Beleidsmedewerker Tweede Kamerfractie Partij voor de Dieren
Deze verkiezingen zijn belangrijker dan ooit door de grote crises waar we mee te maken hebben: de biodiversiteitscrisis, klimaatcrisis, stikstofcrisis en woningcrisis. De provincies en de waterschappen spelen een belangrijke rol bij de inrichting van Gelderland. Ze gaan over de bescherming van de natuur en onze leefomgeving. In Gelderland zitten zo’n 17 miljoen kippen volgepropt in megastallen. Dit heeft grote gevolgen voor de dieren, maar ook voor de inwoners van Gelderland. We hebben te maken met een gigantisch mestoverschot, risico’s voor de volksgezondheid en uitstoot van stikstof en broeikasgassen. De Provinciale Staten en de Waterschappen moeten stoppen met het telkens vooruitschuiven van grote problemen. We moeten doen wat nodig is. Laten we daarmee beginnen door te kiezen voor échte systeemverandering en een diervriendelijk, duurzaam en groen Gelderland.
Groningen
#12 Provinciale Staten Groningen
Bart Hekkema
Gemeenteraadslid Partij voor de Dieren Groningen
In 2017 raakte ik betrokken bij de Partij voor de Dieren. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen raakte ik overtuigd van de noodzaak tot systeemverandering en zag ik de blinde vlekken in onze samenleving met betrekking tot de houding ten opzichte van dieren, natuur en milieu. Na de verkiezingen van 2018 zette ik mij in als werkgroeplid en later ook als fractiemedewerker voor de gemeenteraadsfractie en als commissiewoordvoerder. In juli 2022 werd ik benoemd tot raadslid. De Partij voor de Dieren betekent voor mij de partij met de idealen, die altijd oog heeft voor kwetsbare zaken. Alles van waarde is weerloos, dus laten ons inzetten om dat te beschermen.
Ik ben opgegroeid in een klein dorpje op het Friese platteland. Vroeger was ik me er niet zo van bewust, maar toen ik ouder werd zag ik pas echt hoe het landschap van mijn jeugd was veranderd door de schaalvergroting in de landbouw en het verdwijnen van bomen en groen. Alleen al in het dorp waar ik opgroeide, zijn zoveel bomen verdwenen en werden bermen enkel nog grazige afscheidingen tussen raaigrasvelden en troebele sloten. Toen ik naar de stad verhuisde dacht ik met weemoed aan het platteland van vroeger, dat eigenlijk niet meer bestaat. Het heeft me doen nadenken over onze omgang met kwetsbare waarden en over mijn eigen verantwoordelijkheid om mij in te zetten om deze te beschermen.
Ik wil me inzetten voor vergroening van wijken, straten en dorpen. Er zijn nog genoeg plekken in de provincie waar bomen kunnen worden geplant, gevels en daken worden vergroend en grasveldjes worden ingezaaid met kruidenrijke mengsels. De provincie wordt groener en kleurrijker. Dat moet in samenwerking met inwoners gebeuren. Ik zou graag zien dat we ook een groot klimaatbos in de provincie aanplanten, dat zich vervolgens kan ontwikkelen tot een natuurbos.
#13 Provinciale Staten Groningen
Janette Bosma
Gemeenteraadslid Partij voor de Dieren Groningen
Ik heb me kandidaat gesteld omdat ik het belangrijk vind dat jongeren goed vertegenwoordigd zijn in de politiek. Het gaat immers over onze toekomst. Ook hoop ik via deze weg politiek meer zichtbaar te maken voor jonge mensen die er normaal gesproken niet zoveel mee bezig zijn. Concreet zou ik me graag inzetten voor het terugwinnen van natuur in de provincie. Enerzijds heb ik het dan over het stoppen van de ontbossing en anderzijds over het omvormen van landbouwgrond ten behoeve van natuur.
Noord-Brabant
#1 Provinciale Staten Noord-Brabant
Nikky Hamerslag
Commissielid Partij voor de Dieren Den Bosch & Bestuurslid Acties PINK! Noord-Brabant
Nikky Hamerslag (26) is ondanks haar jonge leeftijd al ervaren bij de Partij voor de Dieren. Tegelijkertijd voelt Nikky de urgentie van de jeugd goed aan: ‘Kijk bijvoorbeeld naar de klimaatcrisis en de biodiversiteitscrisis. Er worden stappen in de goede richting gezet, maar lang niet snel genoeg.’
Wat haar betreft kan er dus zeker een tandje bij. Ze ziet kansen op het terrein van de landbouw: ‘Ik zou graag meer biologische en plantaardige landbouw zien. De intensieve veehouderij zorgt voor zóveel problemen en is helemaal niet nodig. Stel je voor hoe de provincie eruit zou zien als het niet vol zou liggen met weilanden en stallen, maar met voedselbossen. Daar wordt Brabant diervriendelijker, schoner, duurzamer & mooier van.’
Nikky geniet van alle natuur, maar de Moerputtenbrug bij Den Bosch is toch favoriet: ‘Vanaf de oude spoorbrug uitkijken over het moeras en de bossen. Prachtig! Brabant heeft veel mooie natuurgebieden. Helaas staan deze onder grote druk. Maar er is ook veel potentie om de Brabantse natuur nóg mooier te maken.’ In de Provinciale Staten wil zij het daarom voor mekaar krijgen dat het Natuur Netwerk Brabant wordt afgemaakt, zoals was afgesproken. Daarom raadt Nikky aan om op 15 maart op de Partij voor de Dieren te stemmen. ‘Omdat wij de enige partij zijn die inziet dat mensen niet boven planten en dieren staan, maar onderdeel uitmaken van hetzelfde systeem.’
#1 Waterschap De Dommel
#16 Provinciale Staten Noord-Brabant
Martijn Verhees
Commissielid Partij voor de Dieren Gemeente Eindhoven & Penningmeester PINK! Noord-Brabant
Rond het einde van mijn opleiding natuur- en milieuonderzoek kwam ik mensen van Partij voor de Dieren tegen, zij overtuigden me dat ik zelf actie kon nemen om op te komen voor mijn idealen. Bij het lezen van het hele verkiezingsprogramma wist ik meteen dat deze partij bij mijn idealen paste en dat deze leden gelijk hadden; ik moest meer gaan doen, en politiek was hiervoor het juiste middel voor mij. Ondertussen ben ik penningmeester bij PINK! Noord-Brabant en commissielid in de gemeenteraad van Eindhoven, sta ik op de kieslijst van Partij voor de Dieren Noord-Brabant en ben ik lijsttrekker voor Waterschap De Dommel.
In de gemeente zie ik dat onze politieke stem écht invloed heeft; we vonden bijvoorbeeld fouten in de klimaatbegroting, de klimaat- en biodiversiteitscrisis werd uitgeroepen en we zorgden dat het standaardaanbod in de restaurants van de gemeente ten minste vegetarisch werd. Ook in het waterschap wil ik me inzetten voor dier, natuur en klimaat. Thema’s die me erg aan het hart gaan zijn droogte en slechte waterkwaliteit, maar ook het dierenleed door onder andere hengeljacht en muskusrattendoding. Op deze thema’s wil ik me dan ook erg hard gaan maken.
Ik hoop dat we met z’n allen een mooie campagne tegemoet gaan en hele mooie verkiezingsresultaten mogen gaan zien bij alle provincies en waterschappen!
#2 Waterschap De Dommel
#17 Provinciale Staten Noord-Brabant
Eloy Overvelde
Commissielid Partij voor de Dieren Gemeente Eindhoven & Bestuurslid Politiek PINK! Noord-Brabant
Na een lange tijd actief te zijn geweest voor PINK! en PvdD kreeg ik ambitie om meer te doen. Ik heb veel debatten mogen doen, en merkte dat ik goed uit de voeten kwam met woorden. Middels mijn wetenschappelijke insteek kan ik analytisch kijken naar problemen, en bepaalde maatschappelijke punten onderzoeken en weerleggen. Ik vind het leuk om naar anderen te luisteren, écht te begrijpen waarom mensen vanuit een bepaald wereldbeeld kijken, en met hen werken naar een nieuw gedeeld standpunt. Wat is er concreter dan meedoen aan een politieke partij die zich uitgesproken verzet tegen het huidig politiek systeem?
Niet langer inzetten op een achterhaalde bio-industrie. Meer natuur inclusieve landbouw. Geen hengellende meer. (Bever)ratten en muskusratten mogen blijven. Meer natuur en meer verbonden natuur. Geen kunstmatig laag gehouden waterpeilen meer. Het herinrichten van natuur zodat het water zo lang en zo meanderend mogelijk kan bewegen. Een onderscheid tussen de vee-industrie en boeren met goede wil moet er wezen: wij als partij zijn dan ook vóór boeren. Om een eiwittransitie te voltrekken hebben we alle plantaardige bronnen van eiwit hard nodig.
#7 Waterschap Brabantse Delta
Guus Beckett
Landelijk Bestuurslid Penningmeester PINK!
Guus Beckett is 27 jaar, penningmeester van PINK! de jongeren van de partij voor de dieren. Hij is woonachtig en werkzaam in Breda als softwareprogrammeur. Jongeren zijn op dit moment niet sterk vertegenwoordigd in het waterschap en daarom is het voor Guus belangrijk dat deze betrokken worden bij de politiek. Deze jongeren zullen het hardste getroffen worden door de mensgemaakte klimaatverandering en daarom wil Guus hier een eind aan maken. Kies deze verkiezingen daarom voor de partij die opkomt voor alles dat belangrijk is, de Partij voor de Dieren.
Noord-Holland
#5 Provincie Noord-Holland
Ellinoor Jorna
Ik ben Ellinoor, 22 jaar. Ik kom uit Twente maar woon nu in het mooie Amsterdam-West. Mijn pronouns zijn zij/haar en ik identificeer me als queer. Ik studeer filosofie en sta op de kieslijst van Partij voor de Dieren voor de Provinciale Statenverkiezingen in maart.
Seksualiteit, Genderidentiteit, Diversiteit, Rascisme, Gelijkheid en Veiligheid gaan mij als half-marokkaanse queer aan het hart. Ik blijf mij daar dan ook voor inzetten. Met veiligheid en gelijkheid bedoel ik uiteraard ook voor de dieren want wat is een fijne maatschappij zonder leefbare aarde en dus een gezonde biodiversiteit?! Ik verlang naar een wereld waar we in vrede en respect samenleven met elkaar, de natuur én alle dieren.
Ik hoop ook op meer diversiteit in de politiek, dat zorgt voor herkenning. Ik herrinner me nog de dag dat ik bij een tankstation in marokko een olijfgetinte barbie met donker haar kocht. Ze leek op mij. Ze kuste met andere barbies en alle “huisdiertjes” (dierenmaatjes) waren “van” haar. Ik hoop die politieke barbie voor iemand te zijn. Dat moment van “zij lijkt op mij, ze snapt mij”. Ik wil leven in mijn barbiewereld juist die voorbeeldfunctie in onze politiek! Keihard beleid maken, diversiteit én gelijkheid, alles natuur- en dierinclusief, de aanjaagpartij zijn, de toekomst schetsen en vasthouden aan onze idealen! Daarom sta ik op plek 5 voor Noord-Holland. Omdat deze partij alles is wat ik ooit heb gewild. Hier staan we voor en wij zijn sterk! #teamplanet
#8 Waterschap Amstel, Gooi & Vecht
#27 Provinciale Staten Noord-Holland
Quinty Kolbe
Mijn naam is Quinty en ik studeer Political Science. Ik ben actief in de werkgroep Partij voor de Dieren van Amsterdam en ik sta op de lijst voor de Amstel, Gooi en Vecht waterschapsverkiezingen en de Noord-Holland Provinciale Verkiezingen. Ik sta voor een duurzaam, sociaal en diervriendelijke woonomgeving en hoop dit te kunnen laten zien mocht ik verkozen worden. Ook hoop ik meer jongeren te kunnen motiveren om te gaan stemmen.
#13 Waterschap Amstel, Gooi & Vecht
Emma Verhulp
Emma Verhulp woont in Amsterdam en heeft rechten en politicologie gestudeerd. Nu werkt ze in het (ruimtelijk) bestuursrecht. Voor het waterschap wil zij zich inzetten voor duurzaam en inclusief beleid.
#14 Waterschap Amstel, Gooi & Vecht
#28 Provinciale Staten Noord-Holland
Tahnee Didderen
Fractievertegenwoordiger Partij voor de Dieren Amsterdam
Tahnee is geboren in Kerkrade, groeide op in Landgraaf en kwam via Tilburg in Amsterdam terecht. Als fractievertegenwoordiger voor de Partij voor de Dieren Amsterdam houdt ze zich bezig met onderwijs, zorg en armoedebestrijding, en woningbouw en volkshuisvesting. Daarnaast heeft ze een eigen onderneming waarmee ze bedrijven helpt om te verduurzamen.
Over haar motivatie om verkiesbaar te zijn voor de Statenfractie zegt Tahnee: “De Partij voor de Dieren is de enige partij die systeemverandering voorstaat, in plaats van kleine veranderingen binnen een kapot systeem. Wat ik het liefste wil bereiken, is een nieuwe relatie tussen mens en natuur, een waarin we elkaar en de aarde niet uitbuiten.”
Tahnee is een echte activist, vooral op het gebied van klimaat, intersectional feminisme en dierenrechten. Ze wil in de Staten graag met die onderwerpen aan de slag, en daarbij de jongeren vertegenwoordigen in de politiek. “Ik droom van een wereld waarin mensen in harmonie samenleven met elkaar, met andere dieren en met de natuur.” Tahnee vindt de natuur magisch, vooral maancycli, en ze houdt van dagdromen. Ze werkt daarnaast wel eens als Disneyprinses op feestjes. Haar happy place zijn gay bars.
Overijssel
#8 Provinciale Staten Overijssel
Miroya Reinders
Fractiemedewerker Partij voor de Dieren Overijssel & Landelijk Bestuurslid Organisatie PINK!
Ik ben Miroya (24) en ik sta op de lijst voor de Provinciale Staten Overijssel. In Overijssel valt veel winst te behalen. In de Staten hebben we geen jongeren, bijna geen lhbtqia+’ers en geen mensen van kleur, een heel saai zooitje dus. Ik ga heir verandering in brengen door de thema’s aan te kaarten die nu blijven liggen.
Mijn focus ligt op het inclusiever en toegankelijker maken van de beleidsstukken, website en social media, denk aan non-gendered taalgebruik en schrijven in B1 waar mogelijk. Ik ben de haas in de maraton als het gaat over dit thema binnen de partij en de provincie. Ik wil jongeren vertegenwoordigen, dit betekent dat ik aan de grijze laag in ons politiek stelsel duidelijk wil maken dat het niet om hun toekomst gaat, maar om die van ons. Wij, de jongeren, moeten dus aan het roer staan.
Verder ben ik gefocust op het lezen van veel RDA (raad dieren aangelegenheid) rapporten om te kijken hoe we beleid binnen de provincie diervriendelijker kunnen maken. Ik ga ervoor zorgen dat de provincie een voorbeeldrol inneemt door zelf (een deel) plantaardige lunch te serveren en voortaan dierenwelzijn meeneemt in beleid. Op naar een diervriendelijke en inclusieve samenleving!
Utrecht
#6 Provinciale Staten Utrecht
Caro Engels
Fractiemedewerker Partij voor de Dieren provincie Utrecht & Secretaris PINK! Utrecht
Hoi! Ik ben Caro (zij/haar), secretaris voor afdeling Utrecht. Ik ben lid geworden van PINK! omdat ik het belangrijk vind dat dieren ook een stem hebben en omdat ik me samen met mijn mede-PINK!ers keihard wil verzetten tegen de vernietiging van onze Aarde. Ik heb milieu-maatschappijwetenschappen gestudeerd en werk nu als adviseur bij een milieu-adviesbureau en als fractiemedewerker bij de Utrechtse Statenfractie van de PvdD. In mijn vrije tijd ga ik graag naar concerten, maak ik boswandelingen en ga ik regelmatig klaverjassen en bowlen.
#10 Provinciale Staten Utrecht
Xenia Minnaert
Fractiemedewerker Partij voor de Dieren gemeente Utrecht & Landelijk Bestuurslid Voorzitter PINK!
Hallo! Mijn naam is Xenia (zij/haar), ik ben 23 en ik sta op nummer 10 voor de Provinciale Staten in Utrecht. Ik vind Utrecht een prachtige provincie, maar weet ook dat dit niet voor iedereen zo is. Ik heb me kandidaat gesteld omdat ik een kritisch en jong geluid wil laten horen, en andere (queer) jongeren wil laten zien dat ze ertoe doen en ook mee mogen praten.
Ik wil me inzetten voor een diervriendelijker, groener, inclusiever en toegankelijker Utrecht. Zoals het regenboogbeleid voor scholen in de provincie, waarbij we echt moeten gaan praten mét mensen in plaats van over. Ook betaalbaar en goed openbaar vervoer is cruciaal. Nu rijden de nachtbussen tussen Utrecht Science Park en de binnenstad bijvoorbeeld niet, wat voor onveilige situaties zorgt. Dat moet anders!
En: een einde aan de bio-industrie betekent meer ruimte, die we kunnen gebruiken voor woningen en vooral voor de natuur. Kappen met kappen & kappen met dieren gebruiken! Dus stem 15 maart op mij, voor een leefbare planeet voor iedereen.
#18 Provinciale Staten Utrecht
Nayra van Lubek
Voorzitter PINK! Utrecht
Ik heb me aangemeld voor de lijst omdat ik al vanaf jongs af aan sta voor mijn idealen. Ik ben altijd al bezig geweest met activisme, zodoende ben ik PINK! tegen gekomen. Via PINK! ben ik me meer gaan verdiepen in de politiek, specifiek hoe de Partij voor de Dieren te werk gaat. Nu ben ik op zoek naar mijn plek in de politiek. Als kandidaat krijg ik mee hoe de verkiezingsprocessen gaan en hoe een campagne in zijn werk gaat. Om zo te kijken waar op welke manier ik de partij kan ondersteunen. Voor PINK! ben ik actief in de afdeling Utrecht, de inclusiviteitswerkgroep, de educatiecommissie en de congresorganisatie.
Zuid-Holland
#10 Waterschap Delfland
#11 Provinciale Staten Zuid-Holland
Manuela Rot
Ik heb me kandidaat gesteld omdat ik het belangrijk vind dat jongeren beter worden vertegenwoordigd in de politiek. Nederland heeft te maken met veel crises die door de politiek veroorzaakt zijn, of waar de politiek een grotere rol in kan spelen om die op te lossen, zoals de klimaatcrisis, stikstofcrisis, en woningcrisis. Deze problemen raken vooral jongeren, maar wij hebben vaak weinig invloed op de politiek. Ik vind het daarom belangrijk om meer betrokken te raken bij te politiek, en de Partij voor de Dieren is de enige partij die een brede visie heeft om al deze problemen aan te pakken.
Ik ben erg gepassioneerd over dierenrechten, verduurzaming van steden en rechtvaardigheid. Ik wil me inzetten om Zuid-Holland inclusiever en duurzamer te maken, door steden en het platteland beter te verbinden en ongelijkheid tegen te gaan, bijvoorbeeld door OV gratis te maken en het percentage sociale huurwoningen te verhogen.
#12 Provinciale Staten Zuid-Holland
Lotte van den Heuvel
Landelijk Bestuurslid Pers & Promo PINK!
De Provinciale Staten zijn wat mij betreft dé plek waar de Partij voor de Dieren sterk vertegenwoordigd zou moeten zijn. Met name in Zuid-Holland is er een groener geluid nodig vanwege onder andere de lozing van giftige afvalstoffen door Chemours, de discutabele aanleg van WarmtelinQ en de (illegale) jacht.
Ook zijn de Provinciale Staten een vrij ‘grijze’ bestuurslaag, waardoor ik het belangrijk vind om mij als jongere verkiesbaar te stellen. Er worden veel lange termijnplannen gemaakt op het niveau van de provincie, dus lijkt het mij niet meer dan logisch dat jongeren daarover meebeslissen.
Zelf werk ik als onderwijskundige voor de TU Delft en ben ik landelijk bestuurslid Pers & Promo bij PINK!. Verder houd ik mezelf bezig met vegan koken, fietsvakanties, lezen en bedenken hoe ik me nog beter kan inzetten voor een duurzame, diervriendelijke toekomst voor iedereen! Daarnaast is Zuid-Holland echt ‘mijn’ provincie: ik ben geboren en getogen in Hellevoetsluis en woon (na een uitstapje naar Zeeland en Utrecht voor mijn studie) sinds 3,5 jaar in Den Haag.
#13 Provinciale Staten Zuid-Holland
Pieter Sellies
Tijdens mijn studie ben ik de straat op gegaan en activist geworden. Ik mars, protesteer, schrijf, bezet en doe alles waarvan ik hoop dat het bijdraagt aan een klimaatrechtvaardige samenleving. Omdat ik 24 jaar wil zijn op de manier dat mijn ouders 24 waren. Ze werden verliefd, reisden de wereld rond en droomden over hun toekomst. Zij konden leven en naïef zijn op een manier die ik me nu eigenlijk niet meer kan veroorloven. Ik weet het nog goed, ik was op uitwisseling in Californië toen ik een bericht kreeg met de boodschap dat wetenschappers waarschuwden dat we nog maar 12 jaar de tijd hadden om onze samenleving en economie radicaal te veranderen. Alléén dan maakte we nog een kans om de ergste verwoesting van de klimaatcrisis te voorkomen. Een paar weken later kleurde de lucht een week lang oranje vanwege de ergste bosbranden in de geschiedenis van de staat. Niet lang daarna verloor ik twee jaar van mijn studentenleven aan een pandemie. Er is een omslag nodig zodat ik weer jong kan zijn. Zodat jonge mensen zoals ik weer zorgeloos verliefd kunnen worden, kunnen reizen, studeren, lezen, en alle andere dingen die je hoort te doen als je 24 jaar oud bent.
De beslissingen die bepalen of we in 2030 of 2050 nog een leefbare provincie en aarde hebben worden in de komende zeven jaar genomen. Ik spreek of schrijf deze zin al een paar jaar uit en schrik van hoe snel de tijd gaat en hoe weinig we in die tijd hebben veranderd. De beweging voor climate justice moet vertegenwoordigd worden in de lokale politiek en daarom ben ik kandidaat voor de Provinciale Staten van Zuid-Holland.
Zeeland
#9 Waterschap Scheldestromen
#11 Provinciale Staten Zeeland
Annerie van Gorsel
Secretaris Partij voor de Dieren werkgroep Zeeland
Mijn naam is Annerie van Gorsel. Ik ben 30 jaar, en ik woon samen met Poes in Hulst. Sinds januari 2020 ben ik actief binnen de Partij voor de Dieren werkgroep Zeeland. Op dit moment vervul ik de secretarisfunctie. Ik ben veelal contactpersoon en ik ondersteun bij tal van zaken. Daarnaast grijp ik me graag vast in onderwerpen die lokaal spelen en houd ik me bezig met projecten in Zeeland van de grond te krijgen.
De eerste keer dat ik op de Partij voor de Dieren stemde deed ik dit hoofdzakelijk vanwege het dierenleed dat keer op keer voorbij kwam. De partij geeft immers als enige een stem aan deze groep waar anders slechts met euro-ogen naar gekeken wordt. Maar in de jaren dat ik mij nu actief inzet ben ik tot de conclusie dat de PvdD veel meer bij mij past dan enkel door de rechtvaardiging omwille van dieren. Het gaat over zorg dragen voor de aarde, zorgen voor alles wat erop leeft; dat waar de mens ook onderdeel van is.
De omgang met onze wereld is nu van desastreuze aard. De drang naar economische groei zorgt voor een enorm verlies van biodiversiteit, gevolgd door klimaatopwarming waarvan de effecten al sterk merkbaar zijn. Zeeland, onze provincie, biedt ook een enorme verscheidenheid van ecosystemen, planten- en diersoorten die we horen te beschermen van onze verwoestende omgang ermee. Ik wil me dan ook inzetten voor een diervriendelijk en groen Zeeland waarin de natuur niet beschermd hóéft te worden.
Geen slagveld, maar grasveld
Op woensdag 22 februari wordt er in de Provinciale Staten gestemd over het nieuwe Ganzenakkoord. De gedeputeerden willen in het nieuwe akkoord doorgaan met de massale ganzenjacht om de economische schade voor boeren door ganzen te verminderen, terwijl het bewezen is dat dit niet werkt. De provincie is zelf ook al tot die conclusie gekomen in hun evaluatie van het vorige akkoord, maar helaas wordt er stug doorgegaan op dezelfde weg. Daarmee is het niet alleen onethisch, maar ook geen oplossing.
PINK! Politiek Noord-Nederland, ROOD Groningen, Jonge Socialisten Groningen en DWARS Groningen zijn fel tegenstander van dit nieuwe akkoord en hebben daarom gezamenlijk een manifest geschreven. Lees het hele manifest onder de afbeelding.
Manifest Ganzenakkoord Groningen
Na bijna 9 jaar is het tijd voor een nieuw Ganzenakkoord in de provincie Groningen. Het nieuwe Ganzenakkoord voor 2023-2029 gaat grotendeels door op dezelfde weg als de vorige. Er zijn weliswaar wat verbeteringen zoals plannen voor het verruimen van de foerageergebieden maar in essentie is het hetzelfde akkoord. Het massaal afschieten van ganzen wordt helaas nog steeds gezien als oplossing. Dit is slecht nieuws voor alle betrokkenen:
Het is bewezen dat de ganzenjacht niet werkt om de economische schade die ganzen maken te verminderen. Hoe meer ganzen je immers doodschiet, hoe meer ervoor terugkomen. Dit is niet alleen een conclusie van de provincie zelf in de evaluatie van het vorige akkoord, maar het is ook te zien in de almaar stijgende ganzenpopulatie en economische schade in Groningen ondanks verwoede pogingen van jagers en de provincie om dit te voorkomen. Bij deze pogingen worden veel ganzen ook nog wel geraakt door kogels maar niet gedood. Dit zorgt voor onnodig lijden. Schokkend hierbij is dat de gedupeerden het vergassen van ganzen niet uitsluiten. Dit is de meest wrede manier van ganzenjacht denkbaar, en het nieuwe akkoord faciliteert dit.
Er zijn veel diervriendelijke alternatieven voor de jacht die wel bewezen effectief zijn in het verminderen van de economische schade door ganzen. Denk hierbij aan een omschakeling naar natuurinclusieve landbouw, het omploegen van oogstresten, aanbrengen van barrières tussen water en land en verjaging via diervriendelijke en betaalbare middelen zoals lasers of ganzendraad. Rondom de voor de gans verboden gebieden is het planten van witte klaver ook nog een optie, ganzen eten dit namelijk veel liever dan gras en het heeft het bijkomende voordeel dat het goed is voor de bijen.
Er mocht in het GAK geen enkele organisatie meepraten die de belangen van de ganzen kon behartigen, zoals de vogelbescherming. Dit heeft gezorgd voor een eenzijdige belangen overweging waarin de ganzen compleet zijn vergeten.
Het is vooral de economische schade die groeit, niet de daadwerkelijke. De prijs voor gras is immers gestegen de afgelopen paar jaar en ganzen moeten nu hiervoor boeten terwijl zij niks te maken zouden moeten hebben met ons economisch systeem. Wel is het natuurlijk niet meer dan terecht dat boeren eerlijk worden gecompenseerd voor de schade die ganzen maken.
We komen net uit een wereldwijde pandemie en het risico op nieuwe zoönose is nog steeds groot. Op dit moment is er een dreiging van vogelgriep en het jagen en vervolgens consumeren van ganzenvlees verhoogt het risico op overdracht naar de mens tot onacceptabele hoogte. Dit is echt compleet onverantwoord.
Iedereen in de provincie, dus ook de boeren die nu economische schade ondervinden, hebben baat bij een provincie waarin natuur en dieren de ruimte krijgen met veel biodiversiteit. De plannen in dit akkoord gaan daar echter helaas recht tegen in.
Overwegende dat de provincie zelf al de conclusie trekt in hun evaluatie van het Ganzenakkoord uit 2014 dat het massaal doodschieten van ganzen niet werkt roepen wij op om woensdag 22 februari moties te steunen die een stop zetten achter de massale ganzenjacht als oplossing voor de economische schade die boeren ondervinden.
Het is niet meer te missen als je het nieuws een beetje volgt: de wolf is terug in Nederland. Aan het einde van de 19e eeuw verdween de wolf uit ons land. Mensen zagen het dier namelijk als bedreiging of concurrent, voor niets meer dan zijn plezier moorden. Wolven werden daarom opgejaagd en afgeschoten [bron]. De terugkeer van het dier brengt veel teweeg.
De ecologische waarde van de wolf
Vanuit natuurbewegingen komen overwegend positieve geluiden. De wolf draagt ontzettend veel bij aan de biodiversiteit. Wolven zorgen er bijvoorbeeld voor dat de hoeveelheid hoefdieren in hun leefgebied op peil blijft. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een vos, jaagt de wolf alleen op wat die nodig heeft. Daarbij gaat het vooral om zwakke en zieke hoefdieren. De resten die van de gevangen dieren achterblijven, leveren vervolgens voedsel voor vossen, buizerds, raven en andere kleine roof- en aasdieren. Zo draagt de wolf bij aan de biodiversiteit en de balans in het ecosysteem.
Maar dat niet alleen: door de aanwezigheid van de wolf veranderen ook de leefpatronen van de diersoorten waar die op jaagt. Dat wil zeggen: de kuddes van hoefdieren vermijden bepaalde plekken waar ze kwetsbaar zijn voor aanvallen van de wolf. Deze plekken worden vervolgens niet meer begraasd en op natuurlijke wijze bemest door de kuddes hoefdieren, wat ruimte biedt voor andere soorten begroeiing.
Een bekend voorbeeld van de invloed van de wolf is Yellowstone park. In 1995 werden hier wolven uitgezet. Daardoor gingen herten en andere prooidieren sommige rivieroevers vermijden. Dit bood kans aan bepaalde bomen om daar te groeien in plaats van als zaailing te worden opgegeten. Deze bomen trokken vervolgens bevers aan, die het hout gebruikten om dammen te bouwen in de rivier. Deze dammen zorgden voor afwisseling in snel en traag stromend water, waardoor zich poeltjes vormden in het landschap en de rivier ging anders stromen. Het aantal soorten vissen, vogels en insecten steeg [bron].
Kritiek op dit voorbeeld is dat er ook andere aspecten meespelen in deze ontwikkeling van de biodiversiteit in Yellowstone. De wolf wordt wellicht te veel eer toegekend, maar de positieve invloed op het natuurgebied is niet te ontkennen [bron]. Waarom zijn we dan toch zo bang voor de wolf?
Roodkapje syndroom
Ten eerste is er iets wat ook wel het “Roodkapje syndroom” wordt genoemd (bron). Mensen hebben een soort irrationele angst voor de wolf. Deze angst wordt gevoed door de verhalen die al generaties lang worden (door)verteld in onze samenleving. Denk aan “Roodkapje”, maar ook “de wolf en de zeven geitjes”, “de drie biggetjes”, en menig andere populaire serie of film. De wolf is vaak de slechterik of de vijand. Het dier wordt als sluw, gewelddadig en gevaarlijk weggezet.
Dit komt niet uit het niets: de wolf veroorzaakte vroeger overlast en werd daarom ook bejaagd. Maar omdat het vroeger zo was, betekent niet meteen dat dat nu ook weer het geval is. De wolf is niet gevaarlijk voor mensen. Veel mensen gaan ook op vakantie naar gebieden in Frankrijk, Duitsland of Italië waar ook grote roofdieren zijn gevestigd.
Landbouwvee zou in theorie gevaar kunnen lopen. Maar onderzoek naar de situatie in Oost-Duitsland door de universiteit van Wageningen heeft laten zien dat het nemen van preventieve maatregelen, zoals het gebruik van schrikdraad, om vee te beschermen goed werkt. Dierverzorgers zijn het ook wettelijk verplicht om dieren, zowel uit de bio-industrie als dieren die met andere doeleinden worden gehouden, waar nodig te beschermen tegen roofdieren. Wanneer er dus een dier aangevallen en/of gedood wordt door de wolf, ligt de schuld dus bij de verzorger – en niet bij de wolf.
Daarnaast is de hoeveelheid dieren die de wolf aanvalt, niet te vergelijken met de hoeveelheid dieren die we dagelijks naar de slacht sturen voor onze eigen consumptie. De wolf heeft in 2021 in Nederland 227 schapen en 4 kalveren gedood. De mens daarentegen, heeft in datzelfde jaar 672400 schapen en 1548600 kalveren gedood. Daarmee is de selectieve verontwaardiging over de wolf die veedieren aanvalt, op zijn minst hypocriet. Het doden van (vee)dieren is kennelijk enkel acceptabel wanneer het de mens dient, doden is een recht dat alleen de mens toekomt.
De mens als maatstaf
Het gevaar van de wolf is dus minimaal en waar het dier wel gevaar zou kunnen opleveren, is te voorkomen. Dit brengt ons bij het tweede aspect van deze irreële angst voor de wolf. We zijn nog altijd geneigd om dingen alleen vanuit het menselijke perspectief te benaderen. We voelen ons verheven boven en los van de natuur, in plaats van onderdeel ervan. We voelen ons mens, in plaats van een menselijk dier.
Vanuit een mens-centraal perspectief zou je kunnen huiveren bij de terugkomst van de wolf. Maar als we met een breder perspectief naar de komst van de wolf kijken, dan blijkt het tegendeel waar. Het is ook een kwestie van de gevolgen op de korte termijn tegenover de gevolgen op de lange termijn. Op korte termijn – en in de media – zien we vooral het “verlies” van de boeren. Terwijl de lange termijn gevolgen, zoals ook Yellowstone, waarschijnlijk nog een flink aantal jaren op zich laten wachten. Maar dan heb je ook wat: een grotere biodiversiteit, een stabiel aantal hoefdieren, en vooral een niet zo boze wolf.
Afgelopen oktober was het dan zo ver: de buitenlandsexcursie naar Brussel en het Europees Parlement. Deze reis stond in het teken van de Europese politiek en vond plaats van 27 t/m 30 oktober. Lidwien Koch neemt je in dit verslag mee door het programma en haar ervaringen tijdens de excursie.
Met z’n twaalven vertrokken wij op de donderdagavond met de IC-trein van Breda naar het hotel in Brussel Zuid. De volgende dag hebben wij gelijk, heel vet, het Europees Parlement bezocht! We bestookten Anja Hazekamp (Europarlementariër van de PvdD) en Tim Feij (pers- en beleidsmedewerker van het Europees Parlement en oud-PINK!-lid) met vragen over hun carrière, hun werk en hun visie op de toekomst. Ook zijn we door het Parlementarium gelopen en in de Plenaire Zaal geweest. De Plenaire Zaal is de grote ronde zaal met vele stoelen, die je wel eens op tv ziet als het om Europese politiek gaat.
Op de zaterdag kwamen wij een demonstratie tegen over Palestina en besloten mee te lopen tot aan de ingang van het Europees Parlement, waar blokkades waren opgezet door de politie en de politie groot aanwezig was. We zijn naar een watertentoonstelling, kathedraal en uitkijktoren geweest en hebben het Natuurhistorisch museum bezocht. Op de laatste dag zijn we teruggegaan naar het Europees Parlement en hebben een tour gekregen van een hele enthousiaste positieve man langs het enorme gebouw en het bijbehorende park. Hij vertelde hoe het gebouw en de Europese politiek in de afgelopen decennia tot stand kwamen en wie daar een belangrijke bijdrage aan hebben geleverd. Hierna hebben wij het spel ‘Jachtseizoen’ door heel Brussel gedaan en als afsluiting een groepsfoto gemaakt. We zijn die avond voor de laatste keer uit eten geweest en hebben toen helaas al de trein terug naar huis genomen.
Eén van de dingen die mij het meest is bijgebleven is een hilarisch moment in de avond in ons hotel. We waren met een stuk of 7 mensen in een kring op een groot bed gaan zitten en waren met elkaar diep in gesprek toen ik opeens een spin zag zitten boven een van de stapelbedden. Ik riep gelijk: ‘Ooh, kijk, daar zit een spin!’ en sprong op om tissues te pakken. Op het moment dat ik met de tissues op het stapelbed wilde klimmen, vroegen anderen aan mij wat ik ging doen met die tissues. Dus ik zei heel droog: ‘Ik ga die spin doodmaken’ en begon al te klimmen toen ze opeens opsprongen en riepen: ‘Nee dat mag niet! Je mag de spin niet doodmaken. Het is een levend wezen.’ Ik was zo verbaasd door hun reactie maar op hetzelfde moment voelde ik mij zo dom! Wij zijn natuurlijk PINK! en wij zijn tegen het pijn doen en doden van dieren. Ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan, haha! Natuurlijk werd deze actie mij vergeven omdat ik nog niet zo lang lid ben bij PINK!. Uiteindelijk heeft iemand de spin gevangen en voorzichtig bij het raam naar buiten gelaten. Stiekem ben ik wel trots op het meededogen en de compassie van de andere PINK!ers, want daar mogen we best wat meer van hebben in deze wereld!
Het fijne van deze buitenlandexcursie was dat iedereen vrij was om een eigen plan te trekken en eropuit te gaan. Je kon naast het programma altijd beslissen om in je eentje of met een groepje ergens nog uit eten te gaan of om samen een bezienswaardigheid te bezoeken. Zo zijn twee mensen naar de film geweest en hebben sommigen besloten om lekker op de step door Brussel te toeren. Iedereen was enthousiast over het bezoek aan het Europees Parlement en we hebben heerlijk weer gehad! Alle lof voor Emmeline en Miroya die deze fantastische reis in elkaar hebben gezet en dankjewel aan alle mede-PINK!ers die mee gingen: jullie maakten deze reis compleet!
Alle vogels zijn verdwenen
Afgelopen 28 september organiseerde PINK! samen met Stichting Solidariteit met Papua een lezing door inheemse vrouwen uit West-Papua over ontbossing. De lezing vond plaats in Utrecht. Naast PINK!’ers, waren er ook leden van Partij voor de Dieren en externen aanwezig.
De avond begon met een introductie door Vien Sawor, een Nederlandse vrouw die geboren is in West-Papua en voorzitter is van Stichting Solidariteit met Papua. Ze vertelde dat zo’n 70% van de biodiversiteit in West-Papua beschermd wordt door inheemse volkeren. Deze inheemse volkeren hebben al generaties lang te maken met de schending van mensenrechten: eerst door kolonialisme, vervolgens door genocide omdat West-Papua bij Indonesië moest horen en nu door de impact van ontbossing.
Verhalen van de vrouwen
De aanwezige inheemse vrouwen stelden zich voor en vertelden hun verhalen. Magdalena begon. Ze is actief bij de mensenrechtenafdeling van een kerk en betrokken bij het onderzoek over ‘All the birds are gone’. Ze hoopt dat het onderzoek de lokale inheemse gemeenschappen aanspoort om zich uit te spreken tegen het onrecht dat hen wordt aangedaan. Dit onrecht heeft te maken met de schijnbeloftes die aan de lokale bevolking worden gedaan. De overheid speelt hier een grote rol in, door bijvoorbeeld te zeggen: “Ja, we willen wel een weg voor jullie aanleggen, maar dan moeten jullie samenwerken met dit houtkapbedrijf.” Soms roept de overheid de bevolking van West-Papua bijeen om een document te ondertekenen. Veel mensen begrijpen niet waar ze precies ‘ja’ op zeggen door te tekenen. Dan blijkt achteraf dat ze hun grond moeten afstaan. Wanneer er vervolgens een houtkapbedrijf komt om het bos te kappen, is de bevolking ten einde raad. Ze hebben namelijk altijd in en met het bos geleefd: de relatie tussen de inheemse volken en het bos is enorm sterk. Toen iemand uit het publiek vroeg wat er zou gebeuren wanneer het bos weg is, moesten de vrouwen een beetje lachen. “Dan zijn wij er ook niet meer.” Magdalena beschreef vervolgens hoe een omgekapt bosgebied verandert in een grote modderpoel na een regenbui. Ze zag een wilde kaketoe die niet meer kon vliegen door de modder aan zijn vleugels.
Een ander probleem dat meespeelt in de mensenrechtenschendingen, naast misleiding en chantage door de overheid, is geweld. Veronica protesteerde tegen de kap van bomen voor palmolie, maar is toen bedreigd door een legereenheid van de overheid. Inmiddels is 700 hectare grond van Veronica’s familie weg. Hun tuinen en de plek voor dieren zijn weg. Waar normaal paradijsvogels, struisvogels en enorm veel andere dieren leefden, is nu een kale vlakte. Veronica zag eens een enkele struisvogel op de grond zitten bij een bos waar gekapt was. Normaliter jaagt de inheemse bevolking op deze dieren, maar er kwam water uit de ogen van de struisvogel: hij huilde. Ze lieten hem in leven.
Natalia beaamt het verhaal van Veronica. De schenders van mensenrechten worden nooit gestraft. Steeds meer grote bedrijven investeren in projecten in West-Papua vanwege hout, palmolie en mijnbouw. Het leger en veiligheidsdiensten beschermen deze bedrijven terwijl zij de longen van de Aarde kapot maken. Daarom komt de lokale bevolking in actie. Natalia werkt samen met een NGO en ziet overal hoe sterk de band van de inheemse bevolking is met het bos dat zij proberen te beschermen.
Rosita is lid van een vrouwenorganisatie die zich inzet voor het behoud van hun leefgebied. Ze geeft aan dat de bovengenoemde situaties overal in West-Papua voorkomen. De overheid benadert de inheemse bevolking wel, maar niet op een eerlijke manier. Er wordt niet geluisterd naar de bevolking: de overheid drukt de eigen plannen hoe dan ook door. De uitkomst is dat er overal bos wordt gekapt. Voor de lokale bewoners is het bos als een hart dat klopt, want uit het bos halen ze voedsel, water en medicijnen. De Aarde is als een moeder die voor de mensen zorgt. Toen Rosita zag hoe het bos verdween, besloot ze dat iedereen moest weten van dit onrecht en sloot ze zich aan bij de vrouwenorganisatie. Ze wil dat ook wij onze stem verheffen en te laten horen wat er speelt in West-Papua, want dit onrecht gaat ons allemaal aan!
De rol van Nederland
De vrouwen benadrukken dat Nederland verantwoordelijkheid moet dragen voor de situatie in West-Papua. Kolonisten uit Nederland brachten veel kennis en leerden de bevolking landbouwtechnieken, maar uiteindelijk leidde die westerse invloed juist tot de huidige problemen. Ook leerde de bevolking van Nederland dat je moet opkomen voor onafhankelijkheid, waardoor West-Papua zich wilde afsplitsen. Dit leidt nog steeds tot conflicten met Indonesië. Rosita vertelde dat mannen die zich uitspreken tegen de overheid meteen gezien worden als terrorist. Protesterende mannen worden bestempeld als separatisten, die West-Papua onafhankelijk willen maken van Indonesië. Daarom is de rol van vrouwen zo belangrijk: als zij zich niet verzetten, is al het bos straks weg. Nederland is dus zowel direct en indirect verantwoordelijk voor de situatie in West-Papua.
Politiek in Indonesië
De vrouwen van ‘All the birds are gone’ willen niet de politiek in. Het gaat namelijk niet alleen om politiek: het gaat om hun land, hun leven, hun eigendom. De politiek in Indonesië beweert juist dat de komst van bedrijven goed is voor de bevolking en er is geen Indonesische Partij voor de Dieren om daar tegenin te gaan. Het unieke aan West-Papua is ook dat alles vanuit Jakarta aangestuurd wordt en de lokale politiek alleen de uitvoering doet. Dit is waarschijnlijk zo gekomen doordat het gebied heel rijk is aan grondstoffen, waar de landelijke overheid van wil profiteren. West-Papua wordt gezien als een soort schatkist voor Indonesië. En omdat het leger erg betrokken is, hebben zij ook belang bij de komst van grote bedrijven, wat mensenrechtenschendingen tot gevolg heeft.
Daarnaast zou de politiek ingaan betekenen dat de vrouwen moeten stoppen met hun activisme. De politiek in Indonesië werkt heel anders dan in Nederland, dus vechten voor je idealen en deelnemen aan de politiek (als je verkozen wordt) gaat niet samen.
Wat jij kunt doen
Naast je uit te spreken over de mensenrechtenschendingen en de politiek aan te sporen om de situatie in West-Papua te veranderen, kun je ook op andere manieren verschil maken. Nederland is de nummer één importeur van palmolie in de wereld, dus let op wat je koopt. Wees ook kritisch over houtkeurmerken, want die zijn niet altijd zo ethisch als ze lijken. Greenpeace heeft veel kennis over welke Nederlandse bedrijven er investeren in plantages in Indonesië. Een voorbeeld is ABP (een groot Nederlands pensioenfonds). Spreek zulke bedrijven erop aan en houd hen verantwoordelijk.
Een natuurinclusieve samenleving is er niet alleen voor de mens
Gisteren presenteerde de Jonge Klimaatbeweging hun nieuwe visiedocument, de Jonge Klimaatagenda 3.0. Het idee is dat deze klimaatagenda beschrijft hoe Nederland er in 2040 uit zal zien in een ideale wereld. Hiervoor zijn meerdere rondes van Klimaatdialogen georganiseerd, waarbij afgevaardigden van allerlei jongerenorganisaties hebben kunnen meepraten over de verschillende onderwerpen. Ook PINK! was bij deze Klimaatdialogen aanwezig.
Helaas heeft PINK! moeten besluiten om de Jonge Klimaatagenda 3.0 niet te ondertekenen. PINK! draagt de Jonge Klimaatbeweging een warm hart toe en is blij dat er steeds meer gebeurt op het gebied van jongerenparticipatie. Daarom was dit geen makkelijke beslissing. Doorslaggevend was het opnemen van verschillende niet-duurzame energiebronnen en de mens-centrale ondertoon van het hele stuk. Dit artikel licht onze kritiek puntsgewijs toe.
Kernenergie
Er wordt in het visiedocument gepleit voor verschillende vormen van “duurzame” energie, waar PINK! niet achter staat. Eén daarvan is kernenergie. Het is al een stap vooruit dat kernenergie niet bestempeld wordt als hernieuwbaar, omdat het afhankelijk blijft van een eindige bron: uranium. PINK! vindt dat er ook als “laatste redmiddel” geen kernenergie moet komen. Zeker geen nieuwe kerncentrale. De kosten, materialen, tijd én schadelijke uitstoot voor een kerncentrale leiden alleen maar af van de daadwerkelijke oplossing: betere en wellicht nieuwe bronnen van écht duurzame, hernieuwbare energie. PINK! stopt deze middelen liever in onderzoek en productie van deze bronnen.
Biomassa
Ook wordt er gepleit voor biomassa van reststromen. Ook dit is een stap vooruit ten opzichte van de massale ontbossing en vervuilende transport, waar biomassa nu mee gepaard gaat. Het blijft alleen zo dat biomassa verre van gezond is voor dier en milieu. Er komen allerlei schadelijke stoffen vrij bij de verbranding, zoals fijnstof. Dat maakt energie uit biomassa verre van duurzaam, ook als het gaat om reststromen.
‘Groen’ gas
Een andere energiebron, die wordt aangedragen in de Jonge Klimaatagenda, is ‘groen’ gas. Tussen aanhalingstekens, want hoe groen is dat gas nou echt? Groen gas wordt gemaakt door het vergisten van groente-, fruit- en tuinafval, maar ook afval uit de landbouw of industrie. Denk bijvoorbeeld aan mest, maar soms ook wel eens slachtafval. Het gas dat door de vergisting vrij komt, moet eerst nog gezuiverd worden. Stoffen als zwavel en CO2 moeten worden verwijderd. Dit kost ook weer veel energie en geld. De term ‘groen gas’ is vaak misleidend, omdat het niet per definitie duurzaam is. De bron is lang niet altijd duurzaam, en de productie ervan ook niet.
Mens-centraal
Daarnaast is het stuk erg mens-centraal geschreven. PINK! is van mening dat het mens-centrale denken een van de oorzaken van de huidige problemen rondom klimaat en biodiversiteit is. Zo staat er bijvoorbeeld “[o]p deze manier beschermen we wat ons in leven houdt en zal helpen overleven in de toekomst”. Dit is een dienstbare blik op de natuur. Er staat wel dat wederkerigheid centraal moet staat in onze relatie met de natuur, maar dit concept mist in de rest van het stuk. Het gaat alleen over het nemen en profiteren van de natuur, in plaats van de intrinsieke waarde van de natuur te erkennen. Hierbij zouden we een voorbeeld moeten nemen aan hoe inheemse volkeren samenleven met de natuur. Zij dragen op het moment zorg voor 80% van de biodiversiteit op de wereld. Het is een groot gemis dat de kennis van inheemse volkeren niet wordt omarmd in deze visie op de toekomst. Het lijkt alsof we het wiel opnieuw moeten uitvinden, terwijl de kennis gewoon al in de wereld te vinden is.
Waar zijn de dieren?
Niet alleen de natuur wordt tekort gedaan in de Jonge Klimaatagenda: de rechten en het welzijn van niet-menselijke dieren missen vrijwel helemaal in het stuk. Er wordt alleen gesproken over dieren wanneer zij toevallig ook profijt hebben van de maatregelen voor mensen. Of wanneer zij een rol hebben in het in stand houden van een wereld waar mensen kunnen leven. PINK! ziet de intrinsieke waarde van dieren. Ook zonder nut voor de mensen hebben zij recht op een gezonde leefomgeving. Dierenwelzijn wordt zelfs alleen benoemd in relatie tot ons voedselsysteem. Dierenwelzijn moet een belangrijk aandachtspunt zijn bij álle activiteiten die we als mens ondernemen. Dán is er pas sprake van wederkerigheid.
Kortom, de Jonge Klimaatagenda schetst een visie van de toekomst waar PINK! zich niet in kan vinden. Dieren moeten een centralere rol kijken in onze samenleving, en we moeten durven te kiezen voor echte duurzame oplossingen in plaats van afleidingsmanoeuvres richting oplossingen die vooral goed zijn voor de fossiele en bio-industrie. Zodat in 2040 en nog lang daarna de planeet leefbaar blijft voor alle levende wezens.
Deze website gebruikt cookies om de functionele werking van de website te garanderen. Als je via onze websites naar andere websites gaat (bijv. linkedin, google calendar) dan kan er gebruik gemaakt woorden van third party cookies. Deze cookies zullen opgeslagen worden in jouw browser als je daarvoor toestemming geeft.
